Het glazen bos laat zich van zijn beste kant zien

We leven echt in een fantastisch land, niet in de laatste plaats als het gaat om onze prachtige natuur. Een van de belangrijkste redenen hiervoor is dat de overheid al heel lang actief bezig is om gebieden in natuurreservaten te behouden. De oprichting van reservaten begon al in de Middeleeuwen, maar was oorspronkelijk vooral een manier voor landeigenaren om hun recht om te jagen te beschermen. Pas in de 19e eeuw begon de staat het te gebruiken als een manier om de natuur en biodiversiteit te beschermen. Eind 2019 waren er meer dan vijfduizend reservaten in Zweden met een totale oppervlakte van bijna vijf miljoen hectare. Van het totale gebied ligt ongeveer 75% in de bergen.

Wat betreft Glazen ketels Het is het grootste natuurreservaat van Värmland met een oppervlakte van 35000 hectare. Het is een landschappelijk gebied, vooral dankzij de vele waterlopen, waardoor het ook een populaire bestemming is voor kanovaarders. De grootste waterlopen zijn Stora Gla en Övre Gla, die door grote delen van het reservaat lopen. Het zijn overigens deze meren waaraan het reservaat zijn naam dankt en niet de glasproductie die hier tot eind jaren 1930 plaatsvond.

In het centrum Glazen koof is Lenungshammar, een klein dorp met goede parkeergelegenheid, camping en café. De camping is van het iets eenvoudigere soort waar de nadruk ligt op natuurbeleving in plaats van entertainment en activiteiten. Café Carl Het dorp is echter nieuw leven ingeblazen en biedt nu zowel lekker eten als Italiaans ijs. Rondom het dorp strekt Glaskogen zich uit met in totaal meer dan 30 mijl aan goed onderhouden wandelpaden. Er zijn geen kosten verbonden aan het gebruik van de paden, maar als je wilt profiteren van de stichting die het reservaat beheert of gebruik wilt maken van de faciliteiten, moet je toch de zeer betaalbare Glaskog kaart kopen.

Dus waarom zijn we hier? Al een paar jaar dacht ik na over hoe ik deze tent en wildernis aan mijn vrouw kon verkopen, maar raad eens, ik was een beetje verbaasd toen ze uit het niets vroeg of het niet leuk zou zijn om een reisje te maken. Aangezien we tot dan toe vooral kastelen en landhuizen hadden bezocht, dacht ik dat we hiermee wel overal naartoe konden. Zo gezegd, zo gedaan, na wat plannen pakten we een auto vol voorzieningen en vertrokken we naar Glaskogen. Ik had nog nooit zoveel spullen bij me gehad, maar ik vond het waarschijnlijk het veiligst om alles mee te nemen wat enig comfort kon bieden in de wildernis. We checkten in op de camping en gingen toen op weg naar een van de trails. Voor degenen die ons niet kennen, is het gemakkelijk om te denken dat de haast te wijten was aan de kou van de wildernis, maar in alle eerlijkheid waren het waarschijnlijk de versgebakken Artisan broodjes die een gezellige koffieplek vereisten.

Na de koffiepauze hebben we nog een paar uur gewandeld voordat het tijd was om terug te keren naar de camping. Eenmaal terug zochten we een perfecte tentplaats met uitzicht op het water. Er stond een Duitse toerist in de weg, maar hij zag er zo gelukkig uit dat hij de ervaring alleen maar groter maakte.

We vierden onze geslaagde kampopbouw met een fles bubbels. Mijn plan was om een driegangenmenu voor te schotelen boven een open vuur, maar vanwege het vuurverbod moesten we genoegen nemen met Café Carl. Het was misschien niet zo'n wilderniservaring, maar we waren nog steeds erg blij omdat ze nu zowel lekker eten als ijs hebben. Toen we bij de tent terugkwamen, was de zon ondergegaan en werden we getrakteerd op een weergaloze zonsondergang.

Zoals altijd liet Glaskogen zich van zijn beste kant zien. Het gebied heeft misschien niet de hoge bergen en diepe dalen van de bergwereld of de grote campings, maar ondanks dat vertrek je altijd met een grote glimlach op je gezicht. Zweden is geweldig!