Een hotel met een ziel in het prachtige Udaipur

Dit is het vijfde deel van onze reis naar India. Hier vind je deel een, twee, boom, vier, seks, zeven en acht.

In Mumbai en Jaipur kozen we voor ketenhotels die, hoewel van hoge kwaliteit, een beetje zielloos waren. Dit betekende dat we hoge verwachtingen hadden van het hotel in Udaipur, dat we bewust hadden gekozen vanwege het unieke karakter. Wat we ons niet realiseerden was dat we deel zouden uitmaken van een gigantisch kunstproject dat onze verwachtingen ver overtrof.

Toen we in Udaipur aankwamen, waren we waarschijnlijk een beetje moe van alle indrukken die India ons tot nu toe heeft gegeven. Het land is echt opwindend met al zijn geuren, geluiden en ontelbare mensen, maar je wordt er na een tijdje ook een beetje moe van. Wat me in ieder geval over de grens bracht, was de laatste avond in Jaipur toen het ons niet lukte om een Uber te krijgen. Nadat we een hele tijd hadden gewacht op iemand die ons een lift zou geven, namen we de niet geheel doordachte beslissing om in plaats daarvan een autoriksja te nemen. De rit duurde bijna een uur met onophoudelijk getoeter, uitlaatgassen, geuren en niet in de laatste plaats een constant gevoel van hoeveel geluk we hadden dat we niet verpletterd werden onder die auto. Uiteindelijk kwamen we aan, helemaal kapot en moe maar tegelijkertijd blij dat we het overleefd hadden.

In dat opzicht was Udaipur een leuke afwisseling. De stad staat bekend als het Venetië van Azië en is naar Indiase maatstaven een kleine, rustige stad met slechts vijfhonderdduizend inwoners. Lees meer over de stad in toekomstige posts.

Zodra we bij het hotel aankwamen, beseften we dat dit een bijzondere ervaring zou worden. Het huis werd gebouwd voor een edelman en arts die ook lid was van het koninklijk hof in Mewar. Het is enigszins onduidelijk wat er gebeurde nadat hij het aardse leven had verlaten, maar toen de huidige eigenaar het huis overnam, was het al een tijdje verlaten. Het is tegenwoordig gebruikelijk om de buitenkant te laten zoals die was toen het huis werd gebouwd en dan het interieur te moderniseren, maar in plaats daarvan koos de eigenaar ervoor om een enorm bedrag uit te geven aan het inhuren van lokale kunstenaars voor de renovatie. Het doel, zoals wij het begrepen, was niet om het origineel te herstellen, maar om het huis te vullen met stijlen en werken die typisch zijn voor de regio.

De voorbeelden hierboven zijn werk in uitvoering, maar er zijn ook een aantal spectaculaire kamers die af zijn. Het is leuk dat ze, in tegenstelling tot de Scandinavische witte en frisse aanpak, "een beetje" kleur durven te gebruiken.

Naast de handgeschilderde kamers zijn er nog veel meer technieken gebruikt die typisch zijn voor de regio. Van een afstand zou je kunnen denken dat het machinaal gemaakte replica's zijn van de bekendere werken, maar als je beter kijkt, realiseer je je dat alles handgemaakt is. Kopieën, maar nog steeds handgemaakt, wat een authentiekere indruk geeft.

De kamer zelf was iets eenvoudiger van snit, maar wel schoon en fris, en dat is toch het belangrijkste. Je had het met een beetje goede wil waarschijnlijk een junior suite kunnen noemen, want de kamer had ook een kleine alkoof met een prachtig uitzicht op het water.

Op het dak is een mooie patio met uitzicht op de stad, de grachten en het meer.

We waren een beetje sceptisch over het restaurant omdat het er wat geïmproviseerd uitzag, maar het bleek dat ze uitstekend Indiaas eten kookten en we waren meer dan tevreden de keren dat we hier aten. Het enige waar je eventueel over zou kunnen klagen was dat het bij het ontbijt behoorlijk fris was, waardoor je zowel een trui als een jas nodig had om niet te bevriezen. Het is zeker heel anders in de zomer als de temperatuur veel hoger is.

Helemaal bovenin het huis is een zonneterras waar je kunt genieten van de zonsondergang. We kregen er ook een uitstekende mojito, wat de ervaring nog meer versterkte. De beginfoto is ook vanaf het terras genomen.

Dan is er nog de service. Ik denk niet dat we ooit zo goed zijn verzorgd als in dit hotel. Ze hebben er echt alles aan gedaan om het ons zo comfortabel mogelijk te maken. Ze hadden misschien niet de professionaliteit van een luxe hotel, maar daar stond een heel oprechte en persoonlijke betrokkenheid tegenover. Het was alles van ons vergezellen om ons de weg te wijzen naar verschillende bezienswaardigheden tot het regelen van alles tussen hemel en aarde.

We leerden ook een heel aardige man kennen die studeerde om miniatuurschilder te worden. Deze techniek is heel typerend voor de regio. We leerden dat degenen die volledig zijn opgeleid blijkbaar maar één haar op hun penseel hebben om de ongelooflijk kleine details te kunnen schilderen. Overigens was zijn leraar een van de mensen die het hotel hebben gerenoveerd. In latere posts van City Palace zullen we meer voorbeelden van miniatuurschilderijen laten zien. Hij gaf ons ook een heel bijzondere rondleiding door de stad waarbij we wat meer te zien kregen van de delen die toeristen op eigen houtje misschien niet zouden vinden.

Het beste voorbeeld van hun bereidheid om ons te helpen was misschien wel toen we op weg waren naar Leela Palace voor het diner. Vlak voordat we wilden vertrekken, trok de lucht plotseling open. Hoewel het maar een paar honderd meter was naar de steiger waar de boot heen ging, voelde het toch als een beetje een uitdaging met onze mooie kleren. We overwogen het diner uit te stellen, maar de eigenaar kwam ons te hulp. Hij leidde ons tussen de verfblikken en doeken door naar een achterdeur. We probeerden uit te leggen dat we weliswaar zijn kortere weg konden gebruiken, maar niet door de stromende regen konden lopen. Hij zei echter dat we het rustig aan moesten doen en ons geen zorgen moesten maken, wat een goede strategie bleek te zijn, want hij had geregeld dat we vanaf de achterdeur in een riksja konden stappen. Hij had ook de bewakers bij de aanlegplaats van de boot gebeld, wat waarschijnlijk geluk was want ik denk niet dat veel van hun gasten met dit type voertuig kwamen. De chauffeur dacht waarschijnlijk dat we niet goed wijs waren, maar het is toch leuk om er een beetje respectabel uit te zien als je naar een goed restaurant gaat.

De enige manier om bij het hotel te komen is, zoals je waarschijnlijk al hebt bedacht, per boot. Het is een indrukwekkend gezicht als je de kleine landtong rondvaart en het hotel zelf ziet liggen.

Van een afstand ziet alles er oud uit, maar als je dichterbij komt realiseer je je dat alle materialen modern zijn en dat er weinig van het oude is overgebleven. In plaats van zorgvuldig te renoveren, is alles vervangen door nieuw.

Omdat dit de laatste avond van onze reis was, wilden we iets speciaals doen. We hadden erg hoge verwachtingen van zowel de omgeving als het eten, maar helaas was het een grote teleurstelling. Het voelde alsof ze zich alleen op de oppervlakte richtten en er was echt niets echts of bijzonders. Het eten was vrij middelmatig, wat de beoordeling nog lager maakte. We klinken misschien vreselijk verwend, maar gezien het feit dat het veruit de duurste maaltijd van de hele reis was en ook nog eens een vijfsterren luxe hotel, zou je toch een hoger niveau mogen verwachten.

We denken dat onze ervaring laat zien hoe belangrijk het is om een ziel en toewijding te stoppen in wat je doet. Wij zouden Bloom Boutique op elke dag van de week verkiezen boven Leela Palace, ongeacht de prijs. Als je bedenkt dat de laatste ook nog eens drie tot vijf keer zo duur is, denken we dat het duidelijk is welke je moet kiezen.

Bloom Boutique is een van de meest gedenkwaardige hotels waar we hebben verbleven en we raden iedereen die een persoonlijke en unieke ervaring wil aan om het eens te proberen.