Er hangt dichte mist boven de Dolomieten

Ik droom al bijna twintig jaar van de Dolomieten, maar om verschillende redenen is het er niet van gekomen. Dit heeft natuurlijk een verwachting van grote proporties opgebouwd, niet in de laatste plaats omdat het net vol staat met absoluut onvergelijkbare foto's.

(Dit is deel twee van onze reis naar de Dolomieten. U kunt lezen Deel 1, Deel 3, Deel 4 en deel 5 hier.)

Ondanks het weer is het in de Italiaanse Alpen veel gemakkelijker om hiermee om te gaan omdat er in elk bosje zogenaamde refugio's zijn, een soort berghutten waar je kunt schuilen. Als ik berghutten zeg, denk je misschien aan de primitieve hutjes die in de Zweedse bergen te zien zijn? Nee, dit is Italië en welke wandelaar zou een afstand afleggen zonder een restaurant met kwaliteitseten en een glas wijn. Sommige bieden ook overnachtingsmogelijkheden, wat betekent dat je van hut naar hut kunt gaan en je tent thuis kunt laten.

Een van de eerste die we hebben getest, Refugio Fronza alle Coronella, is een restaurant op 2337 meter hoogte dat niet alleen uitstekend eten en wijn heeft, maar 's avonds ook livemuziek. Het uitzicht vanaf hun buitenterras schijnt betoverend te zijn, maar bij deze gelegenheid kon je niet meer dan een paar meter voor je zien.

Een ander voordeel is dat veel gebieden liften hebben die zelfs in de zomer open zijn. Dit betekent dat je, in plaats van een halve dag ploeteren om de top te bereiken, de lift naar boven kunt nemen en vervolgens tussen de toppen door kunt wandelen. Het maximaliseert echt de ervaring en je kunt de rozijnen in de taart op een eenvoudige manier eten.

Op deze dag hebben we het liften naar een hoger niveau getild, omdat we er niet van hielden om in de regen op pad te gaan. In de vallei tussen het gebied waar we wandelden, Sciliar, en Alpe di Siusi, vonden we een kleine vallei die ongelooflijk gezellig was. Geloof het of niet, maar er was hier ook een echt juweeltje van een hotel, waar we natuurlijk gebruik van maakten. Ze boden een lokale specialiteit aan, Kaiserschmarrn, wat een onverwacht positieve ervaring was. Het is een soort pannenkoek die in kleine stukjes wordt gesneden en dan nog wat verder wordt gebakken. Het gaat altijd gepaard met veel poedersuiker en een zoete toevoeging zoals zelfgemaakte jam of bessen. Hof van Cyprianus, zoals het hotel heet, is vijfsterren en ondanks onze ietwat haveloze wandeluitstraling kregen we uitstekende service.

Hoewel we geen geluk hadden met het weer, kregen we toch een klein voorproefje van wat ons te wachten staat. Je zult hier meer over zien in toekomstige posts over Alpe di Siusi en Merano 2000.

Zoals ik al eerder zei, werd er deze dag veel met de lift gereden, met bijna twintig ritten op en neer over de berghelling. Het is misschien een goed idee om van tevoren te plannen, want de prijs gaat snel omhoog als je per rit betaalt. Op de meeste plaatsen zijn er losse tickets, retourtickets, tickets voor een halve dag, een hele dag en familietickets. Een hele dag lijkt misschien duur, maar het loont zich na drie tot vier tochten. Toen we uiteindelijk recht op een storm afgingen en werden beloond met een "emmer" alpenregen, nou, toen vonden we dat het tijd was om naar huis te gaan.

Op de terugweg kwamen we ook langs het Lago di Carazza om het prachtige water te ervaren. Het meer is kristalhelder en je kunt tot op de bodem kijken. Voeg daar de vreemde kleur aan toe en je hebt iets dat in elke fantasiefilm past. De zon en de omringende bergen werden verduisterd door wolken, maar als je wilt zien hoe het meer eruit kan zien op een zonnige dag, raad ik je deze aan blog.

Tot slot moet ik nog iets zeggen over de koeien. In tegenstelling tot veel andere berggebieden zijn er hier veel grasplateaus en daarop lopen altijd koeien. Het zijn niet de rassen die we in Zweden gewend zijn, maar een iets meer beschutte variant die gewoon alpkoe wordt genoemd. Ze zijn waanzinnig schattig en je hoort hun bellen over de hele berg. Ik sluit af met een foto van ze, maar ik kan je garanderen dat je er meer zult zien.

Als ik een wens mag doen aan hogere machten, wil ik in een volgend leven een alpkoe zijn... 🙂 .