We hadden echt verwachtingen opgebouwd voor deze reis. Eerst waren we van plan om een kleine camper te huren, maar die werd gestolen en we kregen een groot monster aangeboden als compensatie. De gedachte aan de smalle wegen gaf ons koudwatervrees, dus hebben we de hele reis naar Denemarken verschoven. Toen besloten we Husbilslandet te bezoeken, wat resulteerde in een eigen auto en plotseling waren we terug in Noorwegen. Na een kleine proefrit realiseerden we ons dat het hele punt van campers is dat je niet zoveel plant maar gaat waar je weet en nu kwamen zowel Zweden, Noorwegen, Finland als Denemarken in de planning. Complete chaos, wat misschien niet een vorm van planning is die we gewend zijn. Uiteindelijk werd het toch Noorwegen en dat voelde precies goed.
Dit is deel één van een langere serie. U kunt deel twee vinden hier.
We namen de weg via Charlottenberg en dan is een stop in Morokulien verplicht. Dit kleine stukje land was eigenlijk een week lang een onafhankelijke staat. Het hoofd van de stad was niemand minder dan Lennart Hyland, maar later werd Lars-Gunnar Björklund ook koning van het kleine landje. Toch moet je zeggen dat een tv-persoonlijkheid een zekere status heeft bereikt als hij twee premiers kan overtuigen om een gloednieuwe staat op te richten. Morokulien is de afgelopen jaren in de pers geweest, toen Zweden en Noorwegen besloten een gezamenlijk politiebureau te bouwen om de samenwerking over de grens te vergemakkelijken.
Omdat we wat later op de dag vertrokken, werd het al snel tijd om een overnachtingsplaats te zoeken. We vonden het kleine Furuseths Gård buiten Gjøvik, wat een juweeltje bleek te zijn. Je kunt meer lezen over de camping zelf hier.
Het was de eerste reis met de camper en het weer was geweldig, dus we besloten het te vieren met wat bubbels. Het prachtige uitzicht en het feit dat we een plekje ver van de andere campers hadden weten te bemachtigen, maakte het gemakkelijk om de charme van dit leven in te zien.
Na een gezellig ontbijt en een beetje onwennige restauratie van alle gadgets, was het op weg naar Lillehammer, via Gudbrandsdalen.
Lillehammer is misschien het bekendst vanwege de Olympische Spelen, of OL (olympiske leker) in het Noors, maar er is ook veel anders te zien. Veel oude houten huizen, een cool kunstmuseum, een gezellige winkelstraat en natuurlijk alles wat gebouwd is voor de Olympische Spelen, zoals het Olympisch dorp.
We vonden ook iets ongewoons als een Oostenrijks café. Omdat het onze eerste koffiestop in Noorwegen was, schrokken we een beetje van de prijzen, maar verder was het echt een superleuk café. Ik had echt trek in een wafel met ijs, maar toch vond ik 158 dollar te veel. In plaats daarvan werd het een klassieker in de vorm van een onvergelijkbaar lekkere punchcake.
Na onze korte stop in Lillehammer reisden we verder door Gudbrandsdalen. Noorwegen is echt een prachtig land en hoewel we op dat moment erg onder de indruk waren van het prachtige landschap, zou blijken dat het verbleekt in vergelijking met veel andere plaatsen. Naast de hoofdweg zijn er ook twee toeristische routes in de buurt. We zullen je in een latere post meer vertellen over deze wegen.
Het mooie van campers is dat je ongelofelijk veel vrijheid hebt om te doen waar je op dat moment zin in hebt. Geen vaste routes of boekingen, je kunt het doen zoals het komt. Omdat onze blauwe geesten de controle nog niet echt hebben losgelaten, plannen we nog steeds een beetje te veel maar doen we sporadische pogingen tot spontaniteit... 🙂
Een voorbeeld hiervan was onze plotselinge opwelling om in Nationaal Park Rondane te overnachten. De camping bij Rondane Haukliseter Fjellhotell ligt op 1000 meter boven zeeniveau en biedt een fantastisch uitzicht. Het is ook een uitstekend startpunt voor wandelingen, want het trailcentrum ligt op een steenworp afstand van het hotel. Je kunt meer lezen over het caravanpark zelf hier.
Het was die nacht echt slecht weer en voor twee beginnende camperaars was er niet veel slaap. Er waren veel gedachten en de meeste gingen over een vreselijk ongeluk dat kon gebeuren in de storm.
Toen de ochtend aanbrak, werden we beloond met een stralende zon en een ontbijt met een geweldig uitzicht. Het was een beetje koud om buiten te zitten, maar wat maakt het uit als je zo'n uitzicht door het raam hebt.
We zijn een beetje verwend met brede wegen in Zweden. Het gaat niet alleen om de weg zelf, maar ook om een brede berm, middenberm en allerlei maatregelen om het zo veilig mogelijk te maken. In Noorwegen is het heel anders. De weg naar beneden vanuit Rondane was bijvoorbeeld een bochtige kronkelweg zonder relingen met een stijgingspercentage van 10-15%. Het voelde een beetje zwaar, maar aan de andere kant was het niets vergeleken met de wegen die we later zouden tegenkomen. De weg die je op de foto ziet is overigens de Noorse interpretatie van een Europese weg, wat misschien een idee geeft van hoe zij het zien. Met uitzondering van een paar wegen buiten Oslo en Bergen, is dit de breedste weg die ze aanbieden. Het is zelden een probleem voor een personenauto, maar een beetje uitdagender voor brede voertuigen.
De volgende stop was Snøhetta in Dovrefjell. De beroemde bergtop is de hoogste buiten Jotunheimen en echt prachtig om te zien. De berg zelf beklimmen doe je niet in een kwartiertje, maar voor toeristen die op doorreis zijn is er in plaats daarvan een prachtig uitzichtpunt dat uitkijkt over de top. Het is een korte wandeling vanaf de parkeerplaats, maar als je het iets langer wilt maken, kun je beneden in het dal parkeren.
Misschien hadden we meer foto's moeten maken, maar het waaide zo hard dat het soms een uitdaging was om rechtop te blijven staan. Het pad is relatief steil, maar tegelijkertijd is het meer een wandelpad dan een natuurlijk pad, waardoor je gemakkelijk omhoog komt, welke kant je ook op gaat.
Op de top hebben ze een spannende schuilplaats gebouwd met panoramische ramen die uitkijken op Snøhetta. Het gebouw zelf ziet eruit als een reus die uit een gigantisch blok hout is gesneden. Binnen is er naast een mooie lange bank ook een soort open haard die aan het plafond hangt. Echt heel gaaf!
Het is dan ook niet verrassend dat het gelijknamige architectenbureau Snøhetta verantwoordelijk is voor het ontwerp. Het zou een schandaal zijn geweest als een ander bedrijf de opdracht had gekregen.
Samengevat was het een fantastische eerste dag in Noorwegen. Het weer was niet op zijn best met buien, wolken en mist, maar zoals de Noren zeggen: Out for a ride, never grumpy!
Dutch 
Swedish 
English 
German 
French 
2 reacties
Prachtig! Is het Noorse platteland mooier dan dat van Italië?
Moeilijk te vergelijken omdat ze op verschillende manieren mooi zijn. Maar ik zou zeggen dat we minstens zo onder de indruk waren van het uitzicht in Noorwegen als in Italië.