Koning voor een dag in Jaipur

Dit is het tweede deel van onze reis naar India. Hier kun je deel een, boom, vier, vijf, seks, zeven en acht.

Toevallig was ik een paar dagen voor mijn vijftigste verjaardag op zakenreis naar India. Omdat het een beetje saai leek om het in het vliegtuig te vieren, besloten we van de gelegenheid gebruik te maken om een kleine rondreis door dit boeiende land te maken. Met het thema "je leeft maar één keer" planden we een koninklijke dag voor de jarige.

De dag begon met een heel vroeg vertrek. We werden bij het hotel opgehaald door een Range Rover terwijl het nog donker was, wat het gevoel gaf dat we deel uitmaakten van een spannend avontuur. Na een uur rijden reden we een veld in waar een hectische activiteit plaatsvond om de ballon klaar te maken om te vliegen. Voor we het wisten was het echter tijd voor vertrek en we sprongen snel in de mand. We waren al een beetje moe toen we aan het wachten waren, maar eenmaal aan boord waren we ineens klaarwakker.

Vliegen in een luchtballon is echt een unieke ervaring. Je beweegt geruisloos mee met de zachte bries, waardoor je het gevoel hebt dat je door de lucht zweeft. We waren in deze comfortabele staat toen de zon aan de horizon begon op te komen. Ik kan niet in woorden beschrijven hoe mooi het was, dus ik laat de foto's voor zich spreken.

We schommelden tussen verschillende hoogtes. Op het hoogste punt zaten we op 800 meter en op het laagste punt raakte de mand de boomtoppen. De piloot zei dat het een goede manier was om de mand schoon te maken. Mis de pauwen niet aan het einde van het onderstaande filmpje.

Het was echt een geweldige ervaring die we graag nog eens zouden doen. We zijn niet echt avonturiers, maar vliegen in een ballon voelde als de gewoonste zaak van de wereld. Het enige dat een beetje dramatisch was, was de landing, maar dat is het nadeel van een voertuig bouwen dat niet bestuurd kan worden. Het bedrijf dat we hebben ingehuurd heet Skywaltz en ze organiseren rondreizen op verschillende plaatsen in India.

Na een dutje gingen we op weg naar de beroemde LMB (Laxmi Misthan Bhandar). Ze zijn vooral bekend om hun Indiase zoetigheden die ze over de hele wereld exporteren. Het bleek echter dat ze ook een hotel en een uitstekend restaurant hebben. In het restaurant kregen we wat ze Royal Rajasthani Thali noemen, een dienblad met alle beroemde gerechten uit de staat. Op de foto zie je de ober dal baati choorma klaarmaken, wat een soort broodbal is die gemengd wordt met sauzen en verschillende kruiden. Geloof het of niet, maar dit is een van de weinige gerechten dat niet zo sterk is dat je ervan van je stoel valt. Laal maas daarentegen is een stoofpot van langzaam gekookt geitenvlees dat extreem goed gekruid is en niet voor iemand die snel maagzuur krijgt...

We waren waarschijnlijk een beetje moe op weg naar huis omdat we verdwaalden en naarmate de verwarring toenam, liet ook de vroege ochtend zich voelen. Als je in een land was geweest waar de telefoons werkten, zou je gewoon een Uber naar het hotel hebben besteld, maar hier was het een beetje ingewikkelder omdat het enige wat beschikbaar was autoriksja's waren. Net toen we besloten dat de enige manier om thuis te komen een rit van een uur in dit oncomfortabele vervoermiddel was, kregen we een openbaring in de vorm van een blinkende Airtel. We stormden naar binnen, kochten een prepaidkaart en dat was het.

Dit is trouwens een van onze tips voor degenen die van plan zijn om naar India te gaan. Zorg ervoor dat je op het vliegveld een prepaidkaart koopt, want de meeste Zweedse aanbieders werken hier niet.

We maakten een snelle pitstop bij het hotel en toen was het tijd voor een luxe diner. We hadden een tafel gereserveerd bij Cinnamon, een van de vier restaurants op het eiland. Paleis Jai Mahal. Het hotel maakt deel uit van de Taj, een keten van luxe hotels verspreid over het hele land.

Het was uitstekende service en fantastisch eten dat ons, na een lange dag, in een soort comfortabele droomtoestand bracht. Het enige wat ik jammer vond is dat ik geen tijd had om een foto te maken voordat ze de gouden borden vervingen door de saaie witte. In elke andere omgeving zou het hebben gevoeld als te veel, maar hier voelde het precies goed.

Wat nog steeds de meeste indruk op me maakte, was toen de chef naar buiten kwam met een stuk taart waarop Happy Birthday stond. Al het andere was zo professioneel dat het bijna een beetje onpersoonlijk was, maar dat specifieke detail voelde meer als de empathie van het moment en dat maakte me heel blij.

We sloten een perfecte verjaardag af met een goede lach. Terwijl we stonden te wachten op onze Uber, zagen we een gestage stroom luxe auto's voorbij komen. Als ik luxe auto's zeg, bedoel ik het soort auto's dat je bijna nooit in Zweden ziet, maar alleen in films. Bij elke auto die aan kwam rijden, sprong er een bijzonder goed geklede portier uit die de gasten in of uit de auto hielp.

We konden het niet helpen om te lachen toen onze Uber, een oude bordeauxrode Suzuki Desire met blauwe lichten in de cabine, naar de ingang ratelde. Hier zie je echter wat er gebeurt in een hotel dat service begrijpt. De portier sprong net zo snel naar voren en opende met enige moeite de deur voor ons als hij voor de luxe auto had gedaan. Dat is nog eens service!