In Milaan hoef je nooit honger te lijden

Dit is deel twee van onze reis naar Milaan. Je vindt deel één hier.

Nee, het is waarschijnlijk moeilijk, maar we hebben in ieder geval geprobeerd om er bij zoveel mogelijk te komen. Toen we aankwamen waren we het ijs al zat, maar in plaats van de eerste de beste plek te nemen, moesten we natuurlijk de halve stad door lopen om nummer één op Tripadvisor te vinden. Het was een hele wandeling en toen we eindelijk aankwamen bleek dat ze gesloten waren. Zoals je op de foto's kunt zien, waren we niet lang ellendig als nummer 20 op de lijst, Gelateria La Romana, stond voor de deur. Alle werkstress was weg en nu kon de vakantie echt beginnen!

Maar hoewel nummer twintig waanzinnig goed was, moet ik toch nummer vier op de lijst noemen, Fatto Con Amorewat verreweg onze favoriete ijservaring van de reis was. Het was min of meer gewoon een gat in de muur met een paar bankjes buiten, maar wat een hemels ijs. De textuur was een perfecte balans tussen licht elastisch en romig. De smaken waren een explosie in de mond, vooral die met fruit. Ondanks de intense smaakervaring was het ijs licht en luchtig en helemaal niet zo zwaar als Zweeds roomijs.

Als je niet wilt kijken, kun je Venchi een optie zijn. Het is een keten die in de meeste grote steden te vinden is. Ze doen misschien niet mee voor de top twintig, maar ze zijn nog steeds goed en vers. Als extraatje hebben ze vaak een klein winkeltje naast het café waar je kleurrijke cadeauverpakkingen kunt kopen voor de arme mensen die niet mee kunnen op reis. Tot onze grote vreugde ontdekten we dat ze zelfs een klein ijscafé op het vliegveld hebben, waardoor we op het vliegveld nog een laatste ijsje konden eten.

Maar nu klinkt het misschien alsof we altijd een lijstje volgen om nergens in te trappen. Het leuke aan Italië is dat het niet uitmaakt waar je naartoe gaat, want je vindt altijd wel iets leuks. Hieronder staat bijvoorbeeld een plek die we bij toeval vonden, gewoon omdat we even een pauze nodig hadden van al het wandelen.

Het enige dat je beter kunt vermijden zijn de toeristische gebieden. In deze gebieden kost alles veel meer, is er vaak slechte service en zelden aandacht voor smaken. Meestal is het voldoende om 50 meter een zijstraat in te lopen om iets veel leukers te krijgen.

Iets waar ik al voor de reis naar uitkeek, was een bezoek aan Lavazza vlaggenschipwinkel. Als de koffienerd die je bent, is Italië een beetje een droomland, want elk klein dorpje heeft ongelooflijke espresso. Eenmaal daar probeerden we een aantal verschillende soorten espresso, maar ook een aantal designer gebakjes, gemaakt door beroemde Italiaanse makers. Misschien was ik het die onredelijke verwachtingen had, maar ik had nog steeds het gevoel dat de plek over zijn hoogtepunt heen was. Het voelde erg jaren '90 qua stijl en de service was een beetje zo-zo. Maar net toen we op het punt stonden te vertrekken, zagen we wat we hadden moeten bestellen. Ze hadden iets wat ze de Lavazza Experience noemden en dat was een soort proefmenu voor koffieliefhebbers. Het was iets dat ...

Ik heb vaak het gevoel dat de allerbeste ervaringen plaatsvinden als er iets gebeurt wat je echt niet had verwacht. We hadden niet eens overwogen om naar een Starbucks te gaan, omdat het bijna voelt als weekendroof in een land als Italië. Het bleek echter dat Milaan een van de zes beste coffeeshops ter wereld heeft. Starbucks Reservewat iets heel anders is dan hun gebruikelijke cafés. Degene die wij bezochten is gevestigd in een gebouw dat vroeger een postkantoor was, wat misschien niet erg opwindend klinkt, maar als je het beeld van een Zweedse instantie probeert weg te drukken en je in plaats daarvan een Zwitserse bank uit de 19e eeuw voorstelt, komt het dichter bij de waarheid. Ze hadden ook een echte "biefstuk" als portier die met zijn designerpak en headset al in de rij een exclusieve indruk gaf.

Eenmaal binnen waren er zoveel verschillende indrukken dat het moeilijk was om alles in je op te nemen. Het is een enorme ruimte met veel verschillende dingen. In het midden zijn twee mannen zakken rauwe bonen aan het snijden. Ze worden in een trog gegoten die de bonen met behulp van kleine karretjes langs het dak vervoert naar een grote machine waar bonen op een lopende band worden geroosterd. Op de weg achter de brandmachine hangt een bord met daarop de verschillende soorten die op dat moment worden gebrand en welke ruwe bonen er binnenkomen. Een leuk detail is ook dat het bord niet digitaal is, maar een van die mechanische borden die vroeger op vliegvelden stonden.

Als de bonen gebrand zijn, worden ze via buizen en karretjes naar verschillende silo's vervoerd. Het lijkt erop dat ze van daaruit naar het café zelf worden vervoerd om te worden bereid, maar aangezien vers gebrande bonen niet erg lekker zijn, vermoed ik dat ze eigenlijk naar het magazijn gaan en dat degene die wij dronken een paar dagen zijn opgeslagen. Hoe dan ook, het is echt een gave show als je de hele stroom van ruwe boon tot kopje kunt volgen.

Er stond een lange rij voor het café, dus je had ruim de tijd om over je bestelling na te denken. Dit was waarschijnlijk een geluk, want ze boden een verscheidenheid aan bereidingswijzen en koffiesoorten. Pour-Over, Siphon, Coffee Press, Cold Brew, Stovetop, Espresso en vele andere soorten. Op het gebied van taart was het ook niet slecht en de grootste uitdaging was waarschijnlijk om uit te kunnen leggen wat je wilde tussen al het lekkers.

Er waren heel veel koffiesoorten om uit te kiezen, maar wij hielden het bij de categorie koffie van de dag, wat een klein exclusief assortiment was van koffiesoorten die maar tijdelijk verkrijgbaar waren. Mijn absolute lievelingskoffie is Jamaica Blue Mountain, maar omdat die moeilijk verkrijgbaar is en ook waanzinnig duur (ca. 3000 kr/kg), heb ik hem maar een paar keer geprobeerd. Er was eigenlijk een nog coolere variant, Kopi Luwak, maar nadat bekend werd hoe ze de dieren behandelden die deel uitmaakten van het "proces", werd die niet meer verkocht in de westerse wereld.

Hoe dan ook, de koffie was absoluut magisch. We probeerden de eerste keer twee smaken, maar we waren zo onder de indruk dat we de volgende dag terugkwamen en er nog twee probeerden. Een ander leuk detail bij deze exclusievere koffie was dat je een kleine verzamelkaart kreeg als herinnering aan de ervaring. In de winkel verkochten ze natuurlijk ook een klein logboek, Coffee Passport, waarin je al je kaarten kon verzamelen. Als de blauwogige toerist die ik ben, kon ik het natuurlijk niet laten om het te kopen en opeens hadden ze hun kaarten verdiend.

IJs en koffie in alle eer, maar de meeste mensen associëren Italië nog steeds meer met eten dan met koffie. Zowel mijn vrouw als ik zijn dol op de Italiaanse eenvoud, geen poespas maar meer aandacht voor de ingrediënten dan voor de bereiding en presentatie. Een Fransman zou het misschien eenvoudig en zonder finesse noemen, maar wij houden er echt van. Een ander voordeel van deze keuken is dat je geen Michelin-restaurant met drie sterren hoeft te zijn om te koken, wat betekent dat je zelfs in het kleinste buurtrestaurant heerlijk kunt eten.

Hier zijn een paar voorbeelden van uitstekende eetervaringen in meer eenvoudige, maar nog steeds uitstekende restaurants.

Zelfs in de Italiaanse keuken zijn er verschillen. Een van de avonden die we bezochten Lokaal, een erg leuk restaurant met uitstekende service en erg lekker eten. Het restaurant was ongewoon erg hipster voor Italië, maar het was ook duidelijk hoe gepassioneerd de eigenaresse was over haar restaurantje.

Een ander restaurant dat opviel was La Cantina Del Giannone. Het was in een gebied waar we nog niet eerder waren geweest en toen de gebouwen steeds meer verloederden werden we een beetje sceptisch, zouden we beroofd worden of een voedselvergiftiging oplopen?

Eenmaal daar bleek het echter een restaurant van het hoogste kaliber te zijn en helemaal niet in de buurt te passen. We durfden het niet te vragen, maar het zou interessant zijn geweest om te weten waarom ze ervoor kozen om zich op dit specifieke adres te vestigen.

Iets anders dat de moeite waard is om te weten, is dat veel restaurants aperitivo aanbieden, wat niet altijd duidelijk op het menu of de bewegwijzering staat. Het komt erop neer dat als je een drankje bestelt, je ook een klein hapje krijgt. Op sommige plekken is het gewoon een hapje, maar op andere plekken kan het een heel dienblad met vleeswaren zijn. Dus maak je geen zorgen, je zult nooit honger lijden in Milaan.