We ronden onze Road Trip af met een extra-alles weekend bij Gimo Manor.

Na het bezoek aan Axmar Mill waarover je kunt lezen hier De tocht ging verder naar het zuiden met nog een paar molens, dit keer Gimo Manor en Lövstabruk.

Gimo landhuis

Gimo is vandaag de dag nauwelijks een industriële omgeving, maar de focus ligt op Gimo landhuis die openstaat voor conferentiegasten en toeristen die even willen ontsnappen aan het leven van alledag. De molen dateert uit 1615, toen hij werd opgericht als kroonmolen, maar het landhuis zelf werd pas in de jaren 1760 gebouwd. Daarvoor stond er een veel bescheidener herenhuis dat werd bewoond door de inspecteur van de molen.

Net als zoveel andere ijzerfabrieken in de regio had de familie de Geer een hand in Gimo. De industrieel Louis de Geer pachtte de molen eerst, maar kocht hem in 1643 en ontwikkelde de ijzerfabriek met de hulp van geïmmigreerde Walen. De Walen waren experts in het verwerken van ijzer en in combinatie met de hoge kwaliteit van het Zweedse ijzererts werd de Zweedse Waalse ijzersmelterij wereldleider. De molen bleef vijf generaties lang in de familie, hoewel de familie de Geer er naar verluidt nooit heeft gewoond. In latere jaren heeft het landhuis een aantal verschillende eigenaren gehad en tussen 1935 en 1985 was het landhuis zelfs eigendom van de Middenpartij, die het gebruikte als opleidingscentrum.

Genoeg over het verhaal, we waren hier om goed te eten en te drinken. We hadden een weekendarrangement geboekt met Afternoon Tea, bubbels en bonbons op de kamer, spa en een viergangendiner. We hadden geluk met het weer en konden ons verblijf daarom beginnen met Afternoon Tea op het terras van het landhuis. Omdat we deze dag geen tijd hadden gehad om te lunchen, vroeg ik bij het inchecken een beetje voorzichtig of we een steunsandwich nodig hadden om niet te verhongeren voor het diner, maar er werd ons verzekerd dat dit niet het geval zou zijn. Even later zaten we buiten op het terras en zoals je op de foto kunt zien ging het prima. Ik heb het zonder steunboterham gered. 🙂 Het was echt een goed gevulde en goede middagkoffie.

Vol en voldaan liepen we naar Sjöstugans spa, een vrij eenvoudig maar fijn kuuroord op korte loopafstand van het landhuis. Het ligt vlak bij het Gimomeer en na een sauna of warm bubbelbad kun je een duik nemen, zelfs in de winter als er een ijsbad is voor de dapperen. In deze tijd van het jaar was het best lekker om in het meer te springen nadat je in een hete whirlpool had gezeten.

De avond eindigde op de beste manier met een goed diner geserveerd in de prachtige eetzaal van het landhuis. De man die ons bediende had gewerkt op een wijngaard in de Pfalz waar we afgelopen voorjaar nog waren geweest tijdens onze fietstocht door het Moezeldal, waarover je kunt lezen. hier. Het was dan ook gezellig kletsen over reisherinneringen en goede wijnen. We kregen Toast Skagen en Caprese met Burrata als voorgerechten, kalfsfilet als hoofdgerecht en cheesecake als dessert. Als afsluiting kregen we een kaasplateau met lokale kazen, allemaal gecombineerd met goede wijnen. Je zou kunnen aanvoeren dat het te vast is met zowel cheesecake als kazen na de maaltijd en ik zou misschien niet voor die combinatie hebben gekozen als ik het menu zelf had samengesteld, maar het was echt goed. We stonden op het punt om te barsten van verzadiging en we zagen dat veel van de andere gasten ervoor kozen om het kaasplateau mee terug te nemen naar de kamer om het later op te eten. Dat was waarschijnlijk een verstandige keuze geweest, maar wij knabbelden er lekker op los en maakten daarna een wandeling in de warme zomeravond.

Al met al hebben we een heel leuk weekend gehad bij Gimo Manor met lekker eten en een prachtige omgeving. We gaan hier graag nog een keer heen.

Landhuis Lövstabruk

Op weg naar Gimo passeerden we eerst Forsmark, dat niet alleen een kerncentrale heeft maar ook een fabrieksomgeving met een prachtig landhuis, en toen kwamen we bij Lövstabruk. Hier stopten we voor een kort stukje benen. Helaas sluit het landhuis al om 15 uur 's middags voor bezoekers, dus we misten de kans om binnen te gaan kijken. Een tip is dus om hier iets eerder op de dag heen te gaan, te oordelen naar de buitenkant van het landhuis en de foto's die ik van binnen heb gezien, is het echt een bezoek waard.

Net als Gimo is Lövstabruk grotendeels het werk van Louis de Geer, die beide molens ongeveer tegelijkertijd pachtte en later kocht. De geschiedenis van Lövstabruk gaat helemaal terug naar de Middeleeuwen, maar pas toen de Geer de molen overnam en ontwikkelde, kwam hij echt tot bloei. De molen zoals hij er nu uitziet is echter van een wat recenter ontwerp, omdat de meeste gebouwen, inclusief het landhuis, zijn afgebrand tijdens de Russische verwoestingen in 1719. In slechts een paar jaar tijd is alles weer opgebouwd, grotendeels volgens het oude plan dat oorspronkelijk werd gebruikt. Helaas zijn er geen industriële gebouwen meer over, want die werden gesloopt toen de ijzerfabriek in de jaren 1920 sloot, maar de arbeiderswoningen, de kerk en het huis van de beheerder zijn overgebleven. Als je honger hebt of gewoon zin in koffie, is er ook een herberg en een ijssalon.

Vol van gebruik was het nu tijd om naar huis terug te keren. Zoals altijd wensten we dat er meer tijd was om te stoppen en dingen te bekijken. Ik had bijvoorbeeld graag meer tijd doorgebracht bij Lövstabruk, maar ook bij Forsmark, waar we net langs kwamen. Dat komt gewoon op de volgende reis.