Zoals waarschijnlijk al duidelijk is uit onze vorige post over Läckö Castle en Naturum, waren we ongelooflijk onder de indruk van Kållandsö. We vonden een supergezellige camping, aten heel lekker bij Hvita hjorten en kregen een interessante rondleiding door kasteel Läckö. Kållandsö bleek echter veel meer te hebben dan alleen het kasteel, dus na de rondleiding gingen we op excursie.
Onze eerste stop was het vissersdorp Hörviken, dat kleiner en rustiger is dan de bekendere vissershaven Spikens. Hier hebben we een tijdje rondgewandeld en toen geluncht bij het restaurant Åtta glas beneden in de haven. Het was een lekkere hamburger en friet met veel parmezaan. Het restaurant heeft ook een ijsbar met ijs van de plaatselijke Klings. Helaas was er deze keer geen ruimte voor ijs, we gingen ook verder.
Op Kållandsö zijn de afstanden klein en de boerderijen talrijk, dus als je het niet erg vindt om te lopen, kun je je prima te voet verplaatsen. Er zijn veel goede wandelpaden waar je de autoweg kunt vermijden. Toen wij 's avonds gingen eten, maakten we bijvoorbeeld een prachtige wandeling van bijna drie kilometer van Läckö naar de vissershaven van Spiken. Als je niet wilt lopen, is er ook een slim idee dat de Last Mile Car heet. Het is een soort kruising tussen een taxi en openbaar vervoer waarbij je een reis kunt boeken tussen verschillende toeristische attracties rond Vara, Linköping en het Skara gebied.
Een uitstapje naar Spiken lijkt een beetje op een uitstapje naar Smögenbryggan, maar dan in een kleiner formaat. Er zijn restaurants, rokerijen, ijssalons, kleine winkeltjes en uitzicht op het water. Spiken is een van de grootste binnenhavens van Europa en staat bekend om zijn Vänerlöjrom. Elk jaar wordt er zelfs een Löjromens dag georganiseerd voor de echte nerds.
Spiken is misschien geen culinair mekka (behalve Vänerlöjromen), maar het is wel een leuk gebied met veel leuke terrasjes met dakterrassen of een brug. Een ijsje of een glas rosé smaakt altijd het beste met uitzicht.
Tegen de avond was het koeler geworden, dus hebben we binnen gegeten bij restaurant Sjöboden. Het restaurant was goed en van het meer traditionele soort. Geen verrassingen maar goed en goed gekookt. Zolang er een pavlova op het menu staat, is Henrik in ieder geval meestal tevreden. 🙂
Toen we onze tent in Läckö hadden ingepakt en op het punt stonden om weer naar huis te gaan, stopten we bij Hinden's rif. Het rif loopt als een smalle kaap zo'n 5 kilometer het Vänern meer in en gaat dan verder naar beneden en komt weer tevoorschijn aan de Dalslandse kant waar het rif Hjortens udde heet. Tijdens de wandeling op de kaap was ik het meest verrast door hoeveel bos er was, ik had me een rotsachtig rif in het water voorgesteld. Hoewel je het water voortdurend aan beide kanten van je hoort, zie je het niet altijd. Het rif is op zijn breedst zo'n 100 meter op sommige plekken en het is op sommige plekken vrij dicht bos, ook bos met allerlei soorten hout. We zagen zelfs een appelboom. De boom groeide op een geschikte plek voor een koffiepauze, dus de vraag is of een lang geleden weggegooid appelschrootje de oorzaak kan zijn van dit enigszins onverwachte element in de fauna.
Hoe verder we op het rif kwamen, hoe minder bomen en meer stenen, nu kon je ook het water aan beide kanten van je zien. Hier hadden we een indrukwekkend uitzicht op het Vänern meer. Een tip is om redelijk vroeg in de ochtend of ochtend naar het rif te gaan. Wij waren er net voor tienen 's ochtends en we waren bijna alleen aan het uiteinde van het rif. Op de terugweg kwamen we echter zoveel mensen tegen dat het waarschijnlijk druk was aan het einde. We waren daarom blij dat we zo vroeg waren vertrokken.
Tot slot wil ik ook Kinnekulle en het grote natuurgebied daar noemen. Kinnekulle blijft misschien nog wel even op de lijst van reisbestemmingen staan, maar wij hebben in ieder geval de gelegenheid genomen om onze benen te strekken in Hällekis, een kleine molengemeenschap met winkeltjes en kraampjes met ditjes en datjes. Ben je op zoek naar iets viltigs? Dan ben je hier aan het juiste adres. 🙂