De prachtige toeristische route over Sognefjell

Zoals we al vaker hebben vermeld, zijn er van noord naar zuid maar liefst 18 toeristische routes. Het initiatief wordt beheerd door de Public Roads Administration, die periodiek aanwijst:

”Vegstrekninger som går gjennom landskap med unike naturkvaliteter, langs kyst og fjorder, fjell eller fosser. Strekningene skal være et godt alternativ til hovedvegene og kjøreturen i seg selv skal være en god opplevelse.”

We hebben er tijdens onze reis veel gereden en hoewel de bekendste, zoals die via de Atlantische Weg of Trollstigen/Geiranger, spectaculair zijn, waren we toch het meest onder de indruk van Sognefjell. Het mag dan wel geen cruiseschepen, onder architectuur ontworpen picknickplaatsen of souvenirwinkels in elke struik hebben, maar ze maken dat allemaal goed met een absoluut adembenemende en ongerepte natuur die je echt de adem beneemt. Tel daarbij op dat je aan de ene kant uitzicht hebt op de vele bergtoppen van Jotunheimen en aan de andere kant op de weelderige vlakten van Breheimen.

Hier kun je lezen over twee van de andere toeristische routes, die over De Atlantische Weg en Geiranger.

We vertrokken vroeg uit Geiranger om het ergste verkeer te vermijden. Dit bleek een goede beslissing te zijn, want veel van de wegen zijn verschrikkelijk smal en echt niet gemaakt voor ontmoetingen. Je worstelt je omhoog over de vele kronkelige wegen die aan de bergwand genageld zijn. In sommige gevallen ziet het er een beetje grappig uit, omdat het lijkt alsof de voertuigen verderop de berg de wegen zat zijn en in plaats daarvan in het terrein rijden. We hadden veel gehoord over de wegen rond Trollstigen, maar ik zou zeggen dat ze veel breder zijn en meer geschikt voor toeristenbussen en zondagsfietsers.

Omhoog, omlaag, omhoog, omlaag, kronkelend rechts, kronkelend links en een heleboel wegtypen waar ik niet eens woorden voor kan vinden. Ja, soms voelde het bijna alsof de bocht zo scherp was dat je je eigen achterkant tegenkwam. In het begin is het landschap groen en weelderig, maar hoe verder je omhoog gaat, hoe kaler de omgeving wordt. Er zijn ook veel meren en andere waterwegen die de natuurbeleving nog versterken.

Sognefjell ligt ingeklemd tussen twee grote nationale parken, Jotunheimen en Breheimen. Het eerste park biedt een werkelijk dramatische achtergrond, want het gebied herbergt de 23 hoogste toppen van Noorwegen. Vanaf de weg die wij namen, RV55, kun je Galdøpiggen zien, de hoogste berg van Noorwegen.

Tussen Geiranger en Krossbu kom je langs een aantal uitzichtpunten, waaronder Dalsnibba, maar omdat het nogal mistig was, kozen we ervoor om zo snel mogelijk op de plaats van bestemming te zijn.

We hadden er veel over gediscussieerd of we zouden freecampen of een camping zouden zoeken, maar gezien het weer was het waarschijnlijk een geluk dat we uiteindelijk voor een camping kozen. De keuze viel op Krossbu Turisthytte, wat een ietwat bijzondere plek is omdat het hotel op 1300 meter hoogte ligt en omringd wordt door bergtoppen van meer dan 2000 meter. De locatie in combinatie met het kale landschap maakt het een ongelooflijk mooie plek. Ik laat je zelf beslissen of je de voorkeur geeft aan zon of wolken, maar ik denk dat de donkere wolken voor wat spannende drama in de foto zorgen.

Naast het caravanpark bij het hotel is er een klein kampeerterrein zonder elektriciteit, maar niet veel mensen kozen ervoor om daar te overnachten omdat het hard waaide en regende. Je kunt meer lezen over het caravanpark zelf hier.

We zagen een aantal arme zielen die om de een of andere ondoorgrondelijke reden ervoor kozen hun tent te verplaatsen toen het het hardst regende en er kan niet veel droog zijn geweest na die beslissing. Naast de regen was het 's nachts maar één graad, waardoor veel van de tenten het hotel in gingen. In elk geval waren we erg blij dat we de tent thuis hadden gelaten, want het is best gezellig om in de camper te zitten als het buiten regent.

De volgende dag was zonnig en mooi, waardoor we de omliggende bergtoppen beter konden zien. Toen we voor één keer mooi weer hadden, maakten we van de gelegenheid gebruik om een wandeltocht te maken. De tocht heet het natuurpad en begint bij het hotel. Eerst loop je langs een mooi bergbeekje in het dal en daarna vecht je je een weg omhoog naar een koele gletsjer. Langs de route staan ook borden met informatie over de flora en fauna van de vallei en ook veel over de gletsjer waar we naar op weg waren.

De gletsjer, Bøverbrean, maakt deel uit van de Smørstabben die zich uitstrekt over 14,2 km.² en hoewel hij zich de afgelopen tweehonderd jaar heeft teruggetrokken, is hij nog steeds de grootste van Noorwegen. Omdat we niet over de juiste uitrusting beschikten, hebben we ons niet op de gletsjer zelf gewaagd, maar voor de avonturiers zijn er gidsen en uitrusting in Krossbu Turisthytte. Naast uitrusting kun je ook kleine badges krijgen als bewijs dat je erin geslaagd bent om je een weg te vechten naar de hoogste toppen in het gebied.

Na de geweldige ervaring in de bergen ging ik terug naar beneden. Het was jammer om de prachtige natuur te verlaten, maar tegelijkertijd hadden mijn zenuwen weer wat brede wegen nodig. Ook hier is er prachtige natuur, maar na een paar dagen Noorwegen word je bijna een beetje blasé en pas toen we de foto's bekeken, realiseerden we ons dat we hier misschien ook hadden moeten blijven.

We hebben echter wel een stop gemaakt en ik denk niet dat ik muesli ooit zo lekker heb gevonden als met dit uitzicht. Dat vat onze ervaring waarschijnlijk goed samen. Dit was echt een cavalcade van prachtige uitzichten die zonder opsmuk echt indruk op ons maakten.