Goedendag iedereen

Dit is deel twee van onze reis naar het Moezeldal. Je kunt deel één lezen hier.

We kunnen waarschijnlijk wel zeggen dat taal niet ons sterkste punt is, wat misschien wordt geïllustreerd door het feit dat ik altijd het bovenstaande citeer als Duitsland ter sprake komt. De directe vertaling is zoiets als 'Hallo allemaal. De lente hangt in de lucht. Binnenkort komen er blaadjes en bessen.' Ik dacht oorspronkelijk dat dit uit Duitsland kwam, maar tijdens onze reis leerde ik dat het uit een Zweedse sketch uit de jaren 50 komt waarin ze in het Zweeds de draak steken met Duitse uitdrukkingen.

Mensen maakten altijd grapjes over de taalvaardigheid van Duitsers, wat waarschijnlijk deels te wijten is aan het feit dat alles wat uit andere landen komt vertaald of nagesynchroniseerd wordt. Het verbaasde ons echter dat zelfs de jongere mensen of degenen die in de toeristenindustrie werken niet in een andere taal dan het Duits konden communiceren.

Waarom zou je dan naar de Moezel gaan? Nou, een deel daarvan is de fantastische wijn die de regio wereldberoemd heeft gemaakt. De druiven worden verbouwd op steile terrassen die in veel gevallen alleen handmatig geplukt kunnen worden. We leerden dat de steilste wijngaard een helling van 68° heeft en daarmee een van de steilste ter wereld is. Naast de steile hellingen en de rivier zelf is ook de bodem van groot belang voor het creëren van gunstige omstandigheden. Deze bestaat grotendeels uit leisteen, maar ook veel kalksteen.

Er zijn maar liefst 19 grote en 524 kleine wijngaarden langs de 242 kilometer lange strook. Er wordt hier al wijn verbouwd sinds de Romeinen kort voor Christus een buitenpost in de regio vestigden. Enkele van de prominentere wijngaarden zijn Bernkasteler Doctor, Calmont en Scharzhofberg. De vele wijngaarden zijn verdeeld over zes regio's: Moezel, Saar, Ruwertal, Obermosel, Bernkastel en Burg Cochem.

De beroemdste druif is natuurlijk riesling, die bijna de helft van de productie voor zijn rekening neemt. Deze druif wordt gekenmerkt door een hoge fruitzuurgraad en vaak hints van citrus, appel, peer, bloemen, honing en mineralen. Rieslingwijnen uit de Moezel zijn vaak licht, fris en elegant met toetsen van citrus en mineralen. Zoete wijnen komen ook vaak voor, maar er zijn ook droge varianten.

Andere druiven uit de regio zijn Elbling, Weissburgunder (pinot blanc), Grauburgunder (pinot gris), Kerner en Auxerrois. Speciale vermelding verdient de Elbling, die hier naar verluidt al door de Romeinen werd verbouwd. Hij wordt voornamelijk gebruikt in de Duitse mousserende wijn Sekt.

Ons doel voor de reis was om door de Moezel te fietsen en onderweg bij zoveel mogelijk wijnmakerijen te stoppen. Het bleek echter dat bijna geen van de wijnhuizen onderweg open was. Het was een beetje onduidelijk of dit te wijten was aan de gevolgen van de pandemie of dat ze gewoon nog niet open waren voor het seizoen. Hoe dan ook, we moesten ons aanpassen en in plaats daarvan genieten van heerlijke wijn tijdens diners en proeverijen.

Dat was voor ons echt niet nodig, want elk worstkioskje had absoluut fantastische wijn. Het werd aangeboden voor lunch, diner en ook enkele andere gelegenheden en elke keer zo lokaal geproduceerd dat je de teelt gedurende de dag hebt gezien. Wat de proeverijen betreft, wil ik er een paar noemen die bijzonder geslaagd zijn. De eerste werd georganiseerd door de wijnproducent die eigenaar was van het hotel waar we verbleven. Ze maakten al zeven generaties lang wijn en hij vertelde fascinerende anekdotes die ook waren doorgegeven. Hij had ook een heel puristische kijk op wijnproductie waarbij alles handmatig moest gebeuren en verwees minachtend naar de "nieuwe" wijnboeren die veel machines en andere moderniteiten gebruikten. 🙂

Een andere buitengewone wijnervaring die we hadden op de Wijngaarden. We hadden de hele middag in Koblenz naar een weingut gezocht, maar zonder succes, want ze lagen allemaal buiten het centrum. Net toen we het opgaven, begon het te regenen en stortten we ons op de eerste de beste plek om beschutting te zoeken. Raad eens waar we terechtkwamen? Ja, bij de eerder genoemde Weinstauben. Ze hadden absoluut fantastische lokaal geproduceerde wijnen uit hun eigen wijngaard en het was bijna jammer dat de regen maar een uur duurde, want anders waren we waarschijnlijk de hele avond gebleven. Het was overigens de enige regen van de hele vakantie.

Tijdens onze fietstocht door de Moezel had de reisorganisatie hotels met drie of vier sterren geboekt. Zoals altijd als je in het buitenland bent, voelt deze categorisering een beetje willekeurig, maar we hadden toch het gevoel dat de standaard boven verwachting was. Op één uitzondering na (ja, ik heb het over jullie Schloss Hotel Petry) waren we erg tevreden, want ze waren erin geslaagd om kleine gezellige hotels te vinden waar je je echt welkom voelde.

We hadden gekozen voor halfpension, wat betekende drie- of viergangenmenu's in de hotels. Het is misschien de moeite waard om te vermelden dat vier gangen een erg genereuze beschrijving was, want in de praktijk betekende het drie gangen plus saladebuffet. Je kunt concluderen dat het bij Duits eten vooral lijkt te gaan om het eten zo eenvoudig mogelijk te bereiden, zo min mogelijk te kauwen en de bezoeker zo lang mogelijk vol te houden. Doorgebakken stukken vlees en overgekookte aardappelen met niet-bestaande kruiden waren standaard, maar in sommige gevallen hadden ze wat overgekookte groenten toegevoegd.

Twee van de hotels hadden halfpension verhuurd aan nabijgelegen restaurants en ze serveerden allebei een goed maar eenvoudig Italiaans menu dat perfect aansloot bij onze uitgehongerde smaakpapillen. Een grappig voorval vond plaats toen de ober bij één restaurant meerdere keren zei dat we een verrassing als dessert zouden krijgen. Het bleek ijs met slagroom te zijn. 🙂

Verrassend genoeg had Schloss Hotel Petry een uitstekend restaurant dat ons een goede maaltijd en vriendelijke bediening bood. Vooral de soep was een van de beste gerechten van de hele reis.

Toevallig fietsten we midden in de aspergepremière door de Moezel, wat we als een geluk bij een ongeluk zagen. Helaas hadden de asperges dezelfde ruwe behandeling ondergaan als de andere groenten, dus ze hadden geen spoor meer van textuur of smaak. Triest! 🙁

Om de klacht wat te nuanceren, moet gezegd worden dat als je de tijd neemt om de echt goede Duitse restaurants te vinden, je een heel andere ervaring zult hebben. Hieronder staan enkele voorbeelden van fantastisch Duits eten dat zowel goed gekruid als goed bereid is.

We sloten de reis af met een dag in Frankfurt. De stad is misschien wel het bekendst als financieel centrum, wat waarschijnlijk ook de reden is waarom de Europese Centrale Bank ervoor koos om haar hoofdkantoor in de stad te vestigen. Naast de moderne delen is er ook een oudere wijk met veel mooie oude huizen. Er was misschien niet veel dat opviel, omdat het al met al een grote stad tussen vele andere was, maar wij vonden het toch geen enkel probleem om hier een dag te doden.

Tijdens ons verblijf verbleven we in een heel mooi hotel, Boetiek Neckarvillen. Het gebouw was oud, maar de binnenkant was gerenoveerd en zag er moderner uit. Naast het hotel zelf hadden ze ook een luxe steakhouse en een moderne cocktailbar van zeer hoge kwaliteit en een kleine spa.

Tot slot de beste eetervaring van de reis, het Vietnamese restaurant. Góc Phố. Ze beschreven het als het serveren van streetfood, maar ik moet zeggen dat zowel de smaakcombinaties als de service beter waren dan in de meeste traditionele restaurants, dus ik heb nog steeds het gevoel dat streetfood enigszins misleidend is.

Duitsers zijn echt praktische en pragmatische mensen en als je door het land reist zie je daar vaak voorbeelden van. Soms kunnen ze een beetje prikkelbaar overkomen, maar dat komt meer omdat ze zo efficiënt mogelijk willen zijn, wat niet betekent dat ze veel over koetjes en kalfjes praten. Integendeel, onze perceptie is dat ze altijd heel beleefd, servicegericht en vooral oplossingsgericht zijn.