Fietsen in de Moezelvallei

Degenen die ons volgen zullen inmiddels wel begrepen hebben dat we graag bewegen en lekker eten. Wat is er perfecter dan fietsen tussen de wijndorpen aan de Moezel? Nu is Duitsland misschien geen land voor fijnproevers, maar zelfs een schnitzel met een glas Moezelwijn is heerlijk na een lange dag fietsen. Dit is de eerste van twee berichten over onze reis door het Moezeldal. Als je meer geïnteresseerd bent in lezen over eten en drinken dan over fietsen, kun je Henriks bericht lezen. hier.

We zagen het niet zitten om de fietsen vol te proppen met spullen, dus we kozen ervoor om een kant-en-klare reis te boeken bij de organisator. Actief Scandinavië. Hotels en fietsen werden geregeld door de organisator en onze bagage werd elke dag tussen de hotels vervoerd. We hoefden maar een paar dingen mee te nemen om ons overdag te kunnen redden, zoals een regenjack, een waterfles en een kaart.

We vlogen naar Frankfurt en namen toen de trein naar Trier. Een tip is om te proberen een treinreis te boeken met zo min mogelijk overstappen en met voldoende tijd tussen de overstappen. Duitse treinen schijnen niet erg punctueel te zijn en worden blijkbaar op korte termijn geannuleerd. We hadden ernstige vertraging in Trier en dat was jammer, want het is een ongelooflijk mooie stad waar we graag meer van hadden willen zien. Toen we in Trier aankwamen, checkten we in bij ons eerste hotel waar we ook onze fietsen vonden. We verlieten snel het hotel en gingen op weg naar de stad in de mooie zomeravond. Nadat we uit een nogal kil Zweden kwamen, was het absoluut heerlijk om gewoon rond te lopen en te kijken naar alle mensen die ook buiten waren om van de vroege zomerhitte te genieten. Trier is een gezellige stad met ongeveer 100 000 inwoners en is naar verluidt een van de oudste steden van Duitsland. Als je leest over steden langs de Moezel, worden er verschillende genoemd als de oudste van Duitsland, maar het is hoe dan ook oud. Hier vind je de Porta Nigra, gebouwd door de Romeinen in de jaren 100, en de prachtige kathedraal, die beide op de Werelderfgoedlijst staan. Modernere bezienswaardigheden zijn onder andere het Marx Fashion House, dat volgens de marketing gericht is op 'The Rich and Royals'. Je kunt je afvragen hoe ze daar dachten. 🙂 Voor wie ook geïnteresseerd is in Karl Marx, zijn geboortehuis is een paar straten verderop te bezoeken.

Na een stevig ontbijt en een korte ochtendwandeling was het tijd om op de fiets te springen en richting Trittenheim te gaan, onze eerste etappe van de dag. We fietsten gemiddeld 4 mijl per dag over vlakke, mooie wegen en met echt goede fietsen. We hadden gewone fietsen gehuurd, maar we waren eigenlijk in de minderheid, de overgrote meerderheid had elektrische fietsen. We ontmoetten een paar Nederlanders met wie we op een van de dagen koffie dronken en samen bespotten we de elektrische fietsers, het is valsspelen op deze makkelijke wegen! Maar alle gekheid op een stokje, er zit een positief toegankelijkheidsaspect aan het gebruik van een elektrische fiets. Ik denk echter dat iedereen met een redelijk goede conditie deze fietstocht wel aankan.

Gezond of niet, we moeten onderweg even pauzeren en dat gaat het beste met iets cools. We hadden ongelooflijk geluk met het weer, bijna te veel geluk eigenlijk. In het midden van de dag steeg de temperatuur tot boven de 30 graden, dus er waren heel wat pauzes, ofwel gewoon een dutje in de schaduw of een ijspauze met uitzicht op het water. De beste koffie van de week was toen we een "Bubble Waffle" vonden in Traben-Trarbach.

Maar hoe zit het met de wijn, hebben we geen wijn gedronken vraag je je af? Natuurlijk hebben we wijn gedronken, maar misschien niet zoveel tijdens de tour als we hadden gedacht. Ten eerste was het erg warm, dus we vertrokken vrij vroeg in de ochtend toen veel plaatsen nog gesloten waren. Vervolgens waren de wegen omzoomd met wijngaarden, maar de echte wijnhuizen waren meer in de kleine dorpjes. Mogelijk zijn er in het hoogseizoen meer stops langs de weg, maar gezellige wijngaarden waar je kon rondwandelen en wijn drinken, zoals we gehoopt hadden, waren er eigenlijk niet zo veel.

Een heel mooi deel van de tocht waren de vroege ochtenden en avonden, wanneer de rivier spiegelde en de straten rustig waren. Sommige delen van het fietspad liepen helaas vlak langs een grote verkeersweg, waardoor je de stille rust van de Moezel miste. Meestal waren het echter prachtige wegen langs de rivier en met kleine dorpjes onderweg. Na de stevige diners die 's avonds werden geserveerd, sloten we de dag af met een wandeling in de dorpjes waar we verbleven.

In Trittenheim logeerden we in een hotel van een wijnboer en kregen we een persoonlijke proeverij van de beste wijnen van het huis. Als ik de spot dreef met elektrische fietsen, dreef hij de spot met machines, hier is het echt vakmanschap dat telt, vertelde hij ons met nadruk. Na het zien van de steile wijngaarden onderweg, kon ik niet anders dan onder de indruk zijn van het harde werk van de wijnmakers. hier kun je wat foto's zien van deze proeverij en de volgende proeverij die we deden in Bernkastel-Kues, waar we de Bernkasteler Doctor probeerden.

Bernkastel-Kues is overigens een uitstekende halte op weg naar Zeltingen, waar we de tweede fietsdag ons doel hadden. Hier vind je smalle steegjes en traditionele vakwerkhuizen en naar verluidt het beste ijs van de Moezel in Eiscafé Venezia. We misten het ijs omdat we er pas de volgende dag over hoorden. Op weg naar Zell kwamen we een man tegen die zijn hondje aan het uitlaten was. Hij was een verstokte fietser en ijseter, zo bleek, en van hem kregen we tips over mooie wegen en een suggestie dat het bijna de moeite waard was om terug te keren om Venetië te bezoeken. Een leuk gesprek zeker, maar we kozen er toch voor om door te rijden in de goede richting. De Duitsers zijn echt goed in ijs, dus we hebben tijdens de hele reis nauwelijks honger geleden.

Op weg naar Zell passeerden we Traben-Trarbach. Nog zo'n stadje dat aan elke kant van de rivier een deel heeft, het liefst met een majestueuze poort op de brug over het water. Het was verzengend heet tijdens de dagen, dus het was fijn om af en toe in de schaduw te zitten in de kleine steegjes. Ook leuk om even van de fiets af te stappen en de benen te strekken, misschien om een ridder gedag te zeggen. 🙂

In Pünderich vonden we de perfecte wijngaard voor Rendahls. Hier maakten ze sekt en ijs. Het ijs werd in het dorp gemaakt en de sekt kwam uit de boomgaarden die je op de achtergrond op de foto hieronder ziet. Over lokaal geproduceerd gesproken! Volgens mij heb ik nog nooit goede sekt gedronken en waarschijnlijk had ik het idee dat het niet zo'n goede bubbel is, maar zoals altijd zijn er verschillende varianten. Sekt wordt meestal gemaakt door middel van tankgisting, maar een klein percentage wordt gemaakt volgens de traditionele (champagne) methode. Deze sekt was gemaakt volgens de traditionele methode en was verbazingwekkend lekker. Een ijsje erop en we hadden nieuwe kracht om door te gaan naar Zell.

Zell is vooral bekend om zijn wijngaard Schwarze Katze en een van de oudste wijnfeesten aan de Moezel, jaarlijks gehouden in juni. Het stadje heeft veel kleine straatjes en een mooie promenade. Hier kregen we ook de verklaring waarom zo weinig plaatsen betaalkaarten accepteren. We spraken met een meisje dat in de bar werkte waar we voor het eten wat dronken. Ze was een van de weinige mensen die we tegenkwamen die goed Engels sprak en ze vertelde ons dat restaurants en winkels tot 9 % in rekening kunnen brengen voor kaartbetalingen, vooral voor kleine aankopen. Vergeet dus niet om contant geld mee te nemen op reis, geld opnemen bij een geldautomaat kost ook minstens €5 per opname met buitenlandse kaarten.

De voorlaatste fietsdag was ook de langste, vijf mijl naar Treis-Karden, met een stop in de beroemde stad Cochem. Ik had veel gelezen en films gezien over Cochem, dus ik keek er echt naar uit om hierheen te gaan, maar misschien had ik te hoge verwachtingen, want ik kon de charme van de stad niet echt zien. Henrik mompelde op een gegeven moment dat de stad een mix is van Old Town in Stockholm en de Edsvalla markt. Na een ijskoffie in de schaduw was de indruk iets beter, maar hij had gelijk dat er veel oude steegjes waren volgepropt met goedkope marktkleding en andere prullaria. Het kasteel dat je op sommige foto's op de achtergrond ziet, schijnt erg mooi te zijn, maar aangezien dit een van de warmste dagen was en we behoorlijk moe waren, zagen we de steile heuvel naar het kasteel niet zo zitten. We hebben er een uur rondgekeken, maar ik vond Zell en Bernkastel toch mooier. Cochem was veel te toeristisch voor mij om het goed te kunnen waarderen.

Na een goed diner in Tries-Karden en een fantastisch goed ontbijt begonnen we aan onze laatste fietsetappe naar Koblenz. Dat gedoe met ontbijten is trouwens echt iets voor Duitsers. Het eten was eerlijk gezegd meerdere dagen zo, maar het ontbijt was altijd super. Als ontbijtmens die ik ben, was het ontbijt altijd de beste eetervaring van de dag.

Na vijf dagen fietsen en wat geklaag over pijn in de rug was het eindelijk tijd om in Koblenz aan te komen, de fietsen achter te laten en een goede rit te vieren. We verlieten het hotel na een snelle douche en gingen naar de ijssalon die we een week eerder vanuit de trein hadden gezien. Hier bestelden we "Ein grose eis". Het woord voor ijs hadden we onderweg opgepikt. Een beetje rood aangelopen en moe waren we eindelijk bij de finish.

Na het ijsje maakten we een wandeling om Koblenz te verkennen. Het is een iets grotere stad dan Trier en een beetje moderner, maar zelfs Koblenz heeft oudere wijken. Koblenz is echter vooral bekend vanwege het monument op het Deutsches Eck, waar de rivieren de Moezel en de Rijn samenkomen. Het monument is een gigantisch standbeeld van Willem I te paard, opgericht ter ere van hem aan het eind van de 19e eeuw, maar herdenkt nu de eenwording van Duitsland. Vlaggen van alle deelstaten van Duitsland wapperen langs de waterkant.

Ons geluk met het weer ging ook door in Koblenz, maar nu begon het echt op te waaien, kijk maar naar de dramatische wolken op de foto vanaf de kaap. Het was tijd om het centrum weer in te gaan en we kwamen net langs een wijnkelder toen de hemel openging en de regen naar beneden stortte. Maar wat maakte het uit toen bleek dat de wijnkelder uitstekende wijn had. Een paar glazen later kwam de zon weer tevoorschijn en liepen we droogvoets terug naar het hotel voor ons laatste diner van de reis.

Dit was onze eerste fietsvakantie en naar mijn mening een geweldige manier van reizen. De organisatie van het boeken van de hotels en het verplaatsen van de tassen tussen de hotels was erg goed. Zo fijn om overdag niet aan inpakken te hoeven denken. Hoewel er veel op de fietsen geladen kan worden, wil je ook voorkomen dat je met tassen moet sjouwen als je onderweg stopt. Ik vond het ook goed om de fietsen ter plaatse te huren in plaats van je eigen fiets mee te nemen. We hebben wel eens fietsen gehuurd op kortere vakanties in Zweden en dan was de kwaliteit wisselend, maar hier was het topklasse. De Moezeltocht was ongelooflijk mooi, het enige waar ik over te klagen heb is dat het fietspad soms te dicht langs de grote drukke weg liep. Er waren fietspaden langs beide kanten van de Moezel, maar soms voelde het alsof we aan de verkeerde kant van de rivier waren als we de schijnbaar rustige weg aan de andere kant zagen en we langs een snelweg fietsten nadat we de kaart van de organisator hadden gevolgd. Het gaat er echter om de balans te vinden tussen de mooie, langzame route en het snelle, rechte fietspad. Als je van ander eten dan Duits houdt, kun je misschien beter een andere tocht proberen dan de Moezeltocht. Henrik heeft hier hebben geschreven over onze ervaringen met het eten tijdens de reis en we kunnen gerust concluderen dat de wijn en het ijs duidelijk beter zijn dan het eten. Er zijn een heleboel vergelijkbare fiets- en wandelvakanties bij Active Scandinavia en soortgelijke organisatoren waarbij je onder andere in Frankrijk of Italië fietst of wandelt. Wij willen bijvoorbeeld heel graag fietsen tussen de wijngaarden in de Champagne. Maar dat is een andere reis ...