Food mile, zes restaurants in één middag

We zijn naar een aantal soortgelijke evenementen geweest, maar dit was de eerste keer met de Food Mile. Het waren misschien niet de optimale omstandigheden, want de weergoden besloten ons bijna twintig graden kou te geven, maar we vonden toch dat we het een kans wilden geven omdat we het concept van eten en lopen erg leuk vinden.

Je kunt ook onze oude berichten lezen over Moveat en Wijn&Wandeling die een vergelijkbare aanpak hebben.

Het eerste wat ons opviel was het verschil in administratie. De organisator was vooral verantwoordelijk voor de reclame en de kaartverkoop, maar liet de praktische zaken over aan de restaurants. Dit betekende in de praktijk dat het van plaats tot plaats erg verschilde, bij sommigen was het een chaos terwijl anderen het prima voor elkaar hadden. Ik kan me echter voorstellen dat het bijna een vereiste is, aangezien ze een groot aantal evenementen door het hele land organiseren en het een enorme organisatie zou vergen om het op elke locatie tot in detail te regelen.

Hetzelfde geldt voor het eten: sommige hadden een hoog ambitieniveau, terwijl andere zich concentreerden op wat gemakkelijk te bereiden was voor 250 mensen. Het was enigszins onduidelijk of dit laatste kwam door de keuze van de restaurants of dat het meer te maken had met de aanpak van de organisator. Als je bedenkt dat dit een uitstekende reclamemogelijkheid is voor de restaurants, is het toch vreemd dat niet iedereen de kans grijpt.

We begonnen bij Bakgården en dat was een verrassend positieve ervaring. Ze boden een zuurdesem pizza aan met huisgemaakte hazelnootcrème, bosbessen, frambozen, geraspte chocolade, geroosterde hazelnoten en vanille-ijs. Fantastisch lekker! De locatie is ook mooi met een warme en rustieke uitstraling. We hadden misschien liever een voedselpizza gehad omdat het onze eerste stop was, maar het was toch moeilijk om te klagen over zoiets lekkers. We zijn hier nog niet eerder geweest, maar van wat we hebben begrepen zijn al hun pizza's veganistisch, wat niet zo gebruikelijk is in het kleine Karlstad.

De volgende stop was bij Hörnet. In tegenstelling tot de meesten hadden ze echt nagedacht over zowel het eten als de administratie. Dit betekende dat alles soepel verliep, zowel wat betreft het plaatsen van de tafels als het serveren. Ze hadden ook een iets geavanceerder gerecht bereid met gekruid gebakken rundvleesfilet, rode wijn reductie, bietenpuree en een terrine van aardappel en cantharel. Absoluut het lekkerste van de hele reis. We kozen de wijn die ze aanraadden, een Valpolicella Ripasso, wat vooral een "sociale" wijn was, waardoor hij misschien meer geschikt was voor dan bij het eten.

De volgende stop was Oliveriet. Er zijn veel Italiaanse restaurants in Zweden, maar de meeste zijn een soort Zweedse aanpassing die meestal resulteert in veel room en te gare pasta. Oliveriet daarentegen is erin geslaagd om een klein buurtrestaurant te creëren dat net zo is als in Italië. Eenvoudige, uitgeklede inrichting, verhitte Italiaanse discussies en vooral passie voor de ingrediënten en het ambacht van eten.

Naast uitstekend eten hebben ze ook een kleine delicatessenwinkel, gelato, wijnproeverijen, themadiners en nog veel meer. Ze hebben ook een restaurant in Kristinehamn en daar hebben we een tijdje geleden een evenement bijgewoond. Het was een echt hoogtepunt omdat het een "wijnreis" werd waar niet alleen over wijn werd gepraat, maar ook over eten en cultuur.

Zoals je waarschijnlijk al weet, is dit een van onze favorieten in Karlstad, dus we waren een beetje verbaasd dat ze geen van hun kenmerkende gerechten serveerden. Ze boden een linzensoep met pancetta aan, het Italiaanse equivalent van erwtensoep met varkensvlees. Hoewel het gerecht zelf eenvoudig was, maakten de eigenaren het interessant door uit te leggen dat het in Italië traditie is om dit gerecht op oudejaarsavond te eten, omdat het geluk en voorspoed zou brengen in het komende jaar. Dat is trouwens een ding dat we leuk vinden aan Oliveriet, ze nemen de tijd om met de gasten te praten waardoor je je altijd welkom voelt.

We kunnen ook opmerken dat het in Italië net zo is; hoewel we in Zweden een vergelijkbare voedseltraditie hebben met veel "bonnamat", hebben we een onvergelijkbaar vermogen om alles wat toevallig iets smaakt te neutraliseren. Als wij een wafel met Bullen's Pilsener worst in saai worstenbrood eten, hebben de Italianen een soep die misschien eenvoudig is, maar gemaakt is van uitstekende ingrediënten, waardoor hij toch smaakvol is.

De volgende halte was Vin & Deli, of eigenlijk had het de volgende halte moeten zijn, maar omdat het kleine restaurant vol zat, gingen we verder. In de zomermaanden zou dat zeker geen probleem zijn geweest, maar veertig minuten wachten in de bittere winterkou was geen optie.

De tweede poging was echter veel succesvoller omdat we binnen konden wachten. De plek heeft nogal schemerige verlichting, wat in combinatie met de donkere meubels en het hout een exclusief maar tegelijkertijd gezellig gevoel geeft. Ik las een tijdje geleden dat Karlstad geen wijnbar heeft, maar ik zou zeggen dat dit waarschijnlijk het dichtst in de buurt komt. We zijn hier al een paar keer geweest en een van de dingen die echt opvalt is de wens van de eigenaar dat iedereen het naar zijn zin heeft.

Het eten bestond uit een vleeswarenschaal met smakelijke lekkernijen uit zuidelijker streken. Het dienblad ziet er misschien groot uit op de foto, maar het waren eigenlijk een paar kleine hapjes in plaats van een volledige maaltijd. Het eten ging vergezeld van een uitstekende wijn in de vorm van ...

Toen Taco Bar voor het eerst in de stad kwam, waren we een beetje verbaasd dat ze zulke goede zachte taco's hadden, ondanks dat ze meer een fastfoodketen zijn. Om de een of andere onverklaarbare reden benadrukten ze dit niet, maar boden ze in plaats daarvan een ziekelijk saaie en smakeloze harde taco aan die 7-Eleven lekkerder had kunnen maken. We verdronken ons verdriet met een heel goed drankje, wat de stop nog steeds geslaagd maakte. Waarom depressief zijn als je het zo naar je zin hebt?

De laatste stop was bij Frost. Het restaurant bestaat al heel lang en is het hele jaar door altijd goed geweest. Het heeft misschien niet zoveel dat het karakter of persoonlijkheid geeft, maar tegelijkertijd zijn we nog nooit ontevreden geweest toen we er waren. Samengevat zou het kunnen zijn: goed, maar een beetje saai.

Zoals je op de foto kunt zien, hadden ze niet veel werk gestoken in de presentatie en helaas had het gerecht waarschijnlijk de hele dag op het vuur gestaan, waardoor het vlees een beetje taai en saai werd. Onze gok is dat zowel het personeel als het eten wat alerter waren aan het begin van de dag, toen iedereen er een beetje afgeleefd uitzag.

Hoewel het twintig graden onder nul was, was het een prachtige winterdag. Het was waarschijnlijk een geluk dat dit het geval was, want het zou moeilijk zijn geweest om meer kleren mee te nemen op dit soort evenementen. Wat de ervaring zelf betreft, hadden we echt een leuke middag. Er waren een paar pieken en dalen en misschien een beetje chaos, maar over het algemeen waren we erg tevreden. We klinken misschien wat kritisch in ons oordeel, maar de vraag is of dat niet grotendeels komt doordat deze organisator nog vrij nieuw is op de markt. Als ze een beetje opgewarmd zijn, zal Matmilen zeker minstens zo'n hoge kwaliteit handhaven als andere organisatoren. Maar op zo'n koude winterdag als deze kan toch niemand warm in zijn kleren zitten...?