Een iets te avontuurlijk wandelavontuur

Op een van de zonnige dagen in de kerstvakantie gingen we naar Elofsbyn en Lönnskogsbygden voor een kleine wandeltocht. Wat een avontuur was dat! Op dit moment zit ik voor de open haard met een glas wijn en haal opgelucht adem dat we zijn ontsnapt met een bebloede teen als enige verwonding. Een goed ding om in gedachten te houden voor wandelingen, groot of klein, is om van tevoren wat onderzoek te doen en goed uitgerust te zijn. Op beide gebieden hebben we gefaald. Maar we hadden tenminste koffie bij ons!

Elofsbyn is een kleine gemeenschap in Långserud parochie met een oude camping die je kunt huren en verschillende wandelpaden. Naast prachtige natuur is er een oude goudmijn en een kolenmijn om te bekijken. Voor mensen met morbide interesses vind je hier ook de plek van de beruchte Segolstorp-moorden. Er zijn hier genoeg wandelpaden om een paar dagen door te brengen, maar wij kozen voor een kortere wandeling naar de goudmijn op Kniphöjden.

De weg naar de mijn van Stone loopt eerst door een prachtig en gemakkelijk te bewandelen bos. Halverwege splitst het pad zich en zijn er twee routes naar de mijn. Wij kozen voor de route die niet zo gemakkelijk te bewandelen was...

Zoals hierboven vermeld, is het goed om goed uitgerust en geïnformeerd op pad te gaan. Henriks wandelschoenen waren de dag voor onze tocht letterlijk uit elkaar gevallen, dus hij had alleen een paar eenvoudige gympen en noch het pad noch het seizoen was bijzonder geschikt voor dit schoeisel. Verwend met goede informatie over de conditie en moeilijkheidsgraad van wandelpaden, hadden we de weg naar de mijn niet opgezocht en hoewel er beneden bij de kampeerboerderij een goede map met kaarten en informatie ligt, stond er niets in over de conditie van de paden. Dus hier begon het avontuur.

Na een tijdje begon het pad bergopwaarts te lopen. Tot nu toe was het een behoorlijke ondergrond, zij het een beetje nat, maar al snel kwamen we bij wat nu een stroompje was geworden met een grote boom die over het pad was gevallen. We hadden hier kunnen stoppen en bedenken dat het misschien een slecht idee was om verder te gaan, maar omdat we een tocht naar de mijn hadden gepland, konden we niet zomaar van gedachten veranderen. Al met al zijn we redelijk droog over de boom en de waterloop gekomen. Nu wachtte de volgende uitdaging, een ravijn vol rotsblokken. Bovenop elke steen lag een dun laagje ijs bedekt met natte bladeren. Ook dit hield ons avontuur niet tegen. Na het ravijn wachtte ons nog een helling bedekt met bladeren en mos, die nog gladder bleek te zijn dan de straalsteen. Met ons hart in de keel bereikten we uiteindelijk een van de mijngaten, maar we waren nog niet bij de rustplaats en de grote mijnopening, dus gingen we verder. Dwazen denk je, en ja we kunnen allebei soms een beetje te koppig zijn voor ons eigen bestwil. Na een beetje worstelen naar boven, gaven we het uiteindelijk op en realiseerden we ons dat dit wel eens heel slecht zou kunnen aflopen. We haastten ons weer naar beneden naar het mijngat en nadat de hartslag tot een redelijk normaal ritme was gedaald, pakten we ons keukentje weer op en kookten we een soepje en aten wat peperkoek. De orde was hersteld, nu moesten we alleen nog naar beneden zien te komen. Rennend, glibberend en licht kruipend baanden we ons een weg naar het pad, blij dat we heelhuids beneden waren gekomen.

Er was deze dag geen tour meer, maar binnenkort komen we terug en dan met betere schoenen en een betere controle! Er zijn hier verschillende wandelroutes te ontdekken en de volgende keer nemen we misschien ook onze tent mee en blijven we een nachtje. Het esdoornbos en Elofsbyn is een schilderachtig gebied met verschillende natuurreservaten. De nabijheid van Glazen koof betekent ook dat er veel te doen is voor de wandelliefhebber. In de omgeving vind je ook Wiksfors molen met veel spannende activiteiten zoals interieurontwerp, design, steenovenpizza en een microbrouwerij. Overigens heeft de molen in het najaar een prestigieuze toeristische prijs gewonnen.