We toeren door Verona en gaan naar het operagala

Eindelijk was het tijd om naar Henriks droombestemming te gaan die al jaren op het lijstje stond, de Dolomieten. We hadden besloten om te starten vanaf Bolzano dat precies op de grens met Duitsland ligt. De dichtstbijzijnde grote luchthaven is Innsbruck of Verona en natuurlijk kozen we voor Verona omdat we zo van Italië houden. Toen kregen we ook de kans om deze prachtige stad te verkennen.

We waren in twee rondes in Verona, eerst toen we in Italië landden en daarna nog een dag toen we naar huis gingen. In totaal waren we dus ongeveer twee dagen in Verona en als je gewoon wilt rondslenteren, is dat goed genoeg. De eerste keer verbleven we vlak bij de oudste brug van de stad en gedenkteken Ponte Pietra. Het is op korte afstand van het trein- en busstation, dus de tip is om een taxi te nemen als je van het vliegveld komt. Voor de rest is de locatie geweldig om rond te kijken. Zoals je op de foto's hierboven kunt zien, stond er veel water in de rivier de Adige, ik denk dat het anders een promenade is, maar op dit moment stond er water tot aan de boomtoppen.

We verbleven in Relais Ponte Pietra, een charmant bed & breakfast waar elke kamer was vernoemd naar een beroemde opera. Het beste was dat je ontbijt geserveerd kreeg op je kamer, wat erg luxe aanvoelde, maar waarschijnlijk echt te maken had met het feit dat ze geen eetzaal hadden.

Verona is een kleine en mooie stad met veel gezellige, fotogenieke steegjes. Bijna overal waar je komt, vind je vespa's of kleine Fiat-auto's geparkeerd, wat bijdraagt aan de gezelligheidsfactor.

Zoals ik al zei, waren we tevreden met gewoon rondkijken in de stad, maar er zijn veel musea waar je tijd kunt doorbrengen. Als je geld wilt uitgeven, is er ook een grote winkelstraat Via Mazzini met alle grote modehuizen. Als je meer van souvenirs met een liefdesthema houdt, vind je Casa di Giulietta handig gelegen in het centrum van de toeristische wijken. Stel je voor dat Romeo en Julia naar elkaar zouden hebben verlangd vanaf een balkon in deze wijk. 🙂 Grappen terzijde, het is echt niet vreemder om in de rij te staan om dit balkon te zien dan om een Friends tour te doen in New York. Wij sloegen het balkon in ieder geval over.

Welkom in semifreddoland

Elk gebied in Italië heeft zijn eigen signature dish, in Noord-Italië lijkt dat semifreddo te zijn. Elk restaurant had wel een variatie hiervan op de dessertkaart staan. Ik heb waarschijnlijk nog nooit zoveel semifreddo gegeten als tijdens deze week. Trouwens, Henrik is zo dol op semifreddo dat hij even dacht dat het vliegtuig was neergestort en hij in de hemel was. Hij at nog meer semifreddo's dan ik. 🙂 Natuurlijk hebben we ook wat ijs gegeten. Als je iets gematigder wilt, staat risotto di amarone anders wel op het menu. Super lekker, maar moeilijk om een mooie foto van te maken. In plaats daarvan zul je het moeten doen met een foto van de leuke trattoria waar we de risotto aten.

Toen we na de week in Bolzano terug waren in Verona, verbleven we in plaats daarvan in een appartementenhotel vlak bij het grote plein Piazza Brà waar het oude amfitheater ligt. Omdat we onszelf hadden geboekt voor een galavoorstelling de avond voordat we weer naar huis zouden gaan naar Zweden, was het perfect om zo dichtbij te verblijven.

Opera in de Arena van Verona

Voordat we naar Verona gingen, hadden we gehoord over het oude amfitheater in het midden van de stad waar 's zomers opera wordt gespeeld. Het amfitheater is bijna 2000 jaar oud en wordt nog steeds intensief gebruikt, wat erg gaaf is. Het bleek dat het grote opera-evenement van dit jaar, "La Grande Opera Italiana Patrimonio dell'Umanità", plaatsvond op een van de twee avonden dat we in Verona waren. We hadden eerder in het voorjaar in een opwelling kaartjes gekocht. De informatie was duidelijk: bij hevige regenval zou het gala naar een andere dag worden verplaatst en opnieuw kopen was geen optie. We vermeden echter de stromende regen, het was veel te warm, bijna 30 graden felle zon. We waren erg blij dat we beknibbeld hadden en geen kaartjes hadden gekocht voor het parket waar de dresscode "Black tie" was, het was echt heet, zelfs zonder donker pak.

Een paar dagen voor het gala ontvingen we een dringende e-mail waarin stond dat het gala op televisie zou worden uitgezonden en dat alle vooraanstaande Italiaanse hoogwaardigheidsbekleders aanwezig zouden zijn. We werden gevraagd om ten minste een uur voor het begin van de show aanwezig te zijn en er werd van ons verwacht dat we enthousiast en dankbaar zouden zijn dat we deel uitmaakten van de kleine, kleine groep van ongeveer 10.000 gelukkigen die live mochten deelnemen aan dit gala. We hoefden dus alleen maar te doen wat ons gezegd werd, ons in het zweet te werken en gracieus over het afgesloten plein naar onze zitplaatsen te lopen na meer dan een uur in de rij te hebben gestaan. Natuurlijk kwamen de high rollers als laatste aan, en zonder in de rij te staan.

Daar werden we getrakteerd op een fantastische gala-avond met operasterren, balletsterren, een groot koor en een symfonieorkest. Hieronder zie je een voorbeeld van het slotnummer uit La Traviata.

De opera in de Arena di Verona is waarschijnlijk het enige dat je echt niet mag missen als je naar Verona gaat. Ik ben zo blij dat we dit hebben kunnen doen op onze laatste avond in Italië.