Colmar staat bekend als de Capitale des vins d'Alsace, de hoofdstad van de Elzaswijnen, en kan het best worden omschreven als de Elzas in een gecomprimeerd formaat. Het heeft alles waar we van houden in de Elzas. Er is wijn, leuke straatjes en geweldige restaurants. En een chocolademuseum! Hierover later meer. Toen we Colmar binnenreden op onze fietsen, zagen we eerst de "moderne" delen van de stad waar veel huizen gepleisterd en redelijk recht waren. Hier werden we echter al verliefd op de gezellige stad die zo ongelooflijk Frans aanvoelt. Waar anders vind je bijvoorbeeld een winkel gespecialiseerd in Panama hoeden? 🙂
Colmar is een oude stad, en dan bedoel ik ook echt oud, want het kreeg al in de 8e eeuw stadsrechten. Nu zijn er geen huizen meer over uit die tijd, maar in de oude stad van Colmar vind je veel huizen die kraken van gewicht en ouderdom, ze leunen tegen elkaar aan en zijn over het algemeen scheef en winderig, super charmant! Wat ook geweldig is aan de stad is dat het een levende stad is, achter de kleurrijke luiken leven en ademen mensen echt. Soms voelen oude steden of buurten als een decor voor toeristen, maar hier niet. Het is een kleine stad met ongeveer 67.000 inwoners, dus je kunt je er gemakkelijk te voet verplaatsen.
Een van de mooiste wijken is die met de naam Klein Venetië, omdat er een kanaal doorheen loopt. Je kunt natuurlijk met een bootje door de smalle grachten varen, maar wij kozen ervoor om de apostelpaarden te gebruiken. Net aan de rand van Klein Venetië vind je de grote markthal, hier kun je winkelen voor allerlei lekkernijen of gewoon rondkijken en genieten van de heerlijke sfeer die grote markthallen meestal hebben. In het onderstaande filmpje kun je een aantal foto's van de markthal bekijken.
Choco-verhaal Colmar
Omdat ik dol ben op chocolade, was ik dolenthousiast toen ik een chocolademuseum vond. Henrik, die al snel doorhad dat als er chocolade is, er ook AC is, ging graag met me mee op deze ongelooflijk warme zomerdag. Choco-verhaal Colmar verkoopt zichzelf als een interactief museum waar je ook zoveel chocolade kunt eten als je wilt. Toen al was ik verkocht. Spannende dingen zoals het feit dat ze een chocolade replica hebben van het Vrijheidsbeeld was gewoon een bonus. 🙂
Afgezien van de grappen was het een erg interessant en leerzaam museum, waar we een paar uur hebben rondgekeken. Het programma was erg interactief en begon met de ontdekking van de cacaoboon, hoe deze werd verbouwd en bereid door de Maya's. De reis ging verder met de komst van de cacao naar Europa en de mode in de chique huizen in de 17e en 18e eeuw. De reis ging verder met de cacao die naar Europa kwam en de mode werd in de mooie huizen in de 17e en 18e eeuw. Uiteindelijk belandden we in het heden en kregen we het coole Vrijheidsbeeld en andere stijlvolle beelden te zien. In het museum namen we het tegen elkaar op in alles van chocoladegeschiedenis tot het persen van cacao. We maakten ook de prachtige foto's die je hierboven ziet 🙂
Naast het chocolademuseum is er ook een wijnmuseum, maar omdat we kaartjes hadden gekocht voor een champagnemuseum in Aÿ een paar dagen later, hebben we ons tot dan bewaard.
Als je je trouwens afvraagt wat het verband is met het Vrijheidsbeeld, dan is dat omdat de maker ervan, Auguste Bartholdi, uit Colmar komt. Zijn huis in het centrum van Colmar is nu een museum dat je kunt bezoeken als je geïnteresseerd bent in zijn beeldhouwwerken. Bovendien staat er iets ten noorden van de stad een kleinere versie van het Vrijheidsbeeld. Wij hebben echter nooit de kans gehad om daarheen te gaan.
We verbleven op Colmar City Camp, op ongeveer drie kilometer van de stad. Vanaf hier was het heel gemakkelijk om naar het centrum te fietsen zonder aan de auto te hoeven denken. Het was een leuke camping met veel grappige voertuigen, bijvoorbeeld een piepkleine Fiat met een daktent. 🙂 Je kunt meer lezen over de camping op onze andere blog nauwelijks stuursnelheid.
We willen ook graag een restaurant aanbevelen dat we hebben gevonden, Le Petit Bidon. Het wordt gerund door een familie waar de vader in de keuken staat terwijl moeder en zoon de gasten bedienen. Zo charmant al die familiebedrijven. Het is prachtig om te zien hoe ze voor elkaar zorgen binnen de familie en hoe ze hun gasten meenemen in het familiegevoel. Toen we op het punt stonden om het eten te bestellen, stuurde de moeder trots haar zoon naar voren en legde in een beetje stamelend Engels uit dat hij zo goed was in de taal. Dat is leuk om te zien. Dat ik vervolgens in een poging Frans te spreken toevallig van elk een op de dessertkaart bestelde, is wat er soms gebeurt. Gelukkig hadden ze er maar drie. 🙂
Als je na drie desserts nog niet tevreden bent, zijn er in Colmar genoeg plekken waar je ijs kunt eten, of waarom koop je niet de zoete amandeltaartjes die zo typerend zijn voor de Elzas. Bakkerijen met deze lekkernijen vind je op bijna elke straathoek.
Wandel met ons door het gezellige Colmar!
