Heerlijke dagen langs de oevers van het Vättern meer

Dit is deel drie van onze gastronomische roadtrip, je kunt deel één lezen hier en deel twee hier.

We lieten Hjortkvarn en het prachtige Boo achter ons en daalden verder af naar Omberg. s Avonds vonden we een plek voorbij de golfbaan van Omberg waar we parkeerden voor de nacht. Als je de golfbaan passeert, is er een geweldige plek met een zwemklif, barbecueplaatsen en het natuurreservaat van Stora Lund, dat ondanks zijn naam een vrij klein, maar prachtig gebied is.

Nadat we in slaap waren gesust door de sterke wind, waren we 's ochtends klaar om Omberg te verkennen. We begonnen met een uitstapje naar de ruïnes van het Alvastra-klooster en gingen daarna verder naar Rökstenen. Het klooster, dat dateert uit de 12e eeuw, is verrassend goed bewaard gebleven en het is mogelijk om je voor te stellen hoe delen van het klooster er vroeger uitgezien kunnen hebben. Er staan borden in de buurt voor bezoekers die meer willen weten. Gewoonweg een spannende plek om te bezoeken.

Als een 12e-eeuws klooster nog niet oud genoeg is, ben je niet ver van de Rökstenen, opgericht in de 8e eeuw en beschouwd als 's werelds langste runeninscriptie. De steen werd opgericht door een man die de nagedachtenis van zijn overleden zoon wilde eren. Hoewel onderzoekers er tegenwoordig in geslaagd zijn om de runen te ontcijferen, bevat de tekst een merkwaardige verzameling gedichten, legendes en elementen die de Rooksteen zijn mythische geschiedenis hebben gegeven. Tegenwoordig is er een redelijk geaccepteerde interpretatie, maar van tijd tot tijd duiken er nieuwe theorieën op in de media. Er is ook een permanente tentoonstelling op de site met meer informatie over de geschiedenis van de steen en natuurlijk de tekst in zijn geheel.

Rond lunchtijd gingen we richting Borghamn, waar we bij de haven hadden willen eten, maar er waren zoveel mensen dat we besloten verder te gaan. Bij toeval stuitten we op een restaurant dat net was geopend en waar we nog niet eerder van hadden gehoord. Gyllenhammar's restaurant bleek een juweeltje te zijn, gevestigd in een huis met veel timmerplezier. Hier kregen we een goed bereid driegangenmenu geserveerd in een prachtige omgeving. Ik kan me echt voorstellen hoe gezellig het is om in de zomer buiten in hun weelderige tuin te zitten.

Het was dus eindelijk weer tijd voor een wandeltocht. We stopten bij Omberg Ecopark, gelegen in het zuiden van Omberg. Wat een gebied, hier kun je lang blijven om alle paden en de gevarieerde natuur te ontdekken. Voor wie niet wil kamperen zijn er verschillende overnachtingsmogelijkheden, waaronder een hostel dat net nieuwe eigenaren heeft gekregen. Het hostel zit midden in een grote renovatie, dus hopelijk is het tegen de zomer in topconditie. Hier vind je ook Ombergs turisthotell, een oud toeristenhotel dat ook een heel goed restaurant heeft. Zoals we al eerder zeiden over onze reis, was het moeilijk om de restaurantbezoeken bij elkaar te krijgen tijdens de paasvakantie en tijdens de huidige corona-beperkingen. Dit was een van de restaurants die we echt wilden bezoeken, maar ze waren helaas gesloten op deze dag.

Het ecopark heeft een aantal goede wandelroutes en wij kozen voor Ellen Key's trail, net lang genoeg voor een korte tocht met zijn 6 km en met een beloning halverwege als je ook langs Ellen Keys Strand. Op deze winderige dag was het leuk om door het bos te lopen met de helling naar het water op een redelijk veilige afstand. Er werd echter gewaarschuwd om niet te dicht bij de rand te komen. Waarschijnlijk kwamen een of twee bloggers te dicht bij de rand op zoek naar een goede foto.

Onderweg kunnen mensen met een dorst naar kennis ook genieten van het lezen van citaten van Ellen Key, een van mijn favorieten vind je hierboven. Het prachtige huis met zijn fantastische locatie is meestal geopend als museum. Helaas zijn ze nog niet geopend voor het seizoen en het is onduidelijk of ze dit jaar überhaupt open zullen gaan. We moesten daarom genoegen nemen met het uitzicht vanuit de tuin, maar dat was ook niet slecht. Na dit kleine voorproefje van de omgeving van Omberg, kunnen we een uitstapje hierheen echt aanraden.

We waren van plan om in Omberg te overnachten, maar door de harde wind moesten we verder. We keerden terug naar Borghamn waar we een plek vonden direct aan het water bij Östgöta-Dals hembygdsgård. Hembygdsgårds voelen aan als een fenomeen uit het verleden, maar dit lijkt een actieve vereniging te zijn met veel activiteiten. Het is gemakkelijk te zien waarom. De boerderij heeft een prachtig park aan het water met verschillende goed bewaard gebleven gebouwen die ze ook verhuren. Een zomerfeest kan hier net zo goed zijn!

De avond bood een fantastische zonsondergang en hoewel het koud en winderig was, hadden we een mooie laatste avond op tour. Natuurlijk vierden we de avond met wat bubbels.

Eindelijk was het tijd om naar huis te gaan, maar eerst wilden we nog een laatste stop maken. Een paar mijl ten noorden van Motala ligt Natuurreservaat Håleberget wat goed voelde voor een pauze onderweg. Uit de naam begrijp je dat het een heuvelachtige wandeling was en het was op sommige plekken behoorlijk steil. Het was echter de moeite waard toen je de berg op kwam en het prachtige uitzicht kreeg te zien. Er zijn twee wandelpaden in het gebied, het pad de berg op is 2,1 km en het korte pad dat niet de berg op gaat is 0,7 km. Beide perfect voor een korte stop onderweg.
Overigens ligt het huis Övralid van Verner Von Heidenstam ook in de buurt. Een prachtig huis aan het water met een leuk café dat in de zomer open is.

Dit was dus de laatste van onze berichten over onze gastronomische roadtrip. We hebben een fantastische week gehad met veel leuke ervaringen van allerlei aard. Lekker eten, prachtige natuur en een gezellige rit in onze camper. Voor degenen die nog geen camper hebben geprobeerd: doen! Het is een andere manier van reizen en een leuke aanvulling op hotels of tenten. Het huren ging ook heel vlot.